ارائه مدل ترکیبی مدیریت ریسک تغییرات در پروژه های طرح و ساخت توام EC در طرح های اجرایی حوزه صنعت نفت ایران

در اکثر طرح های اجرایی که با الگو های مختلف قراردادی درحال اجرا می باشد تغییرات در طراحی و اجرا نسبت به توافقات اولیه قراردادی به یکی از معضلات اصلی پروژه ها تبدیل شده است، به طوریکه بسیاری از تیوریسین های علم مدیریت آنرا از اصلی ترین ریسک های تاثیر گذار بر موفقیت پروژه می دانند. بدین سبب ارایه مدل مدیریت تغییرات می تواند نقشی اساسی در نگرش جامع در راستای کاهش مخاطرات و رسیدن به اهداف پروژه ها بوجود آورد. بدین منظور برخلاف روش های مرسوم ارزیابی ریسک، در این پژوهش تغییرات شناسایی شده با چهار معیار احتمال وقوع، شدت اثر، احتمال تشخیص و احتمال تعیین پاسخ مناسب و با استفاده از تکنیک حالت شکست و تحلیل اثر در محیط FMEA فازی، اولویت بندی و موارد بحرانی مشخص گردید. سپس برای ارزیابی تاثیر سایر مولفه ها بر اهداف پروژه و در نظر گرفتن تاثیر متقابل این معیارها بر یکدیگر از ترکیب آن با روش ساختار سلسله مراتبی تاپسیس استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که تغییرات بخش طراحی و مهندسی از مهمترین عوامل موثر در عدم موفقیت پروژه های طرح و اجرا می باشد. همچنین برنامه ریزی ضعیف در تقدم و تاخر تهیه نقشه ها، موثرترین ریسک پروژه های طرح و ساخت توام می باشد. استفاده از نتایج این تحقیق می تواند در راستای کاهش آثار تغییرات  ناخواسته و نیل به اهداف پروژه ها مفید واقع شود.