اثربخشی هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک در کودکان تک والد

کودکان تک والد از زمره کودکانی هستند که نیازمند توجه جدی از طرف جامعه درمانی و آموزشی هستند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک بر کیفیت تعاملات والد-کودک در کودکان تک والد اجرا شد.

روش پژوهش نیمه تجربی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. 54 نفر از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله وگروه کنترل (هر گروه 18 نفر) گمارده شدند. از پرسشنامه تعاملات والد-کودک برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. دو گروه هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک طی 10 جلسه  (90 تا 120 دقیقه هر جلسه) تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت  نکرد.

در کیفیت تعاملات والد-کودک بین گروه هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (0/01>p). همچنین بین گروه هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک در تاثیر بر کیفیت تعاملات والد کودک تفاوت معناداری به دست نیامد (0/05<p).

با توجه به تاثیر دو مداخله هنر-بازی درمانی شناختی-رفتاری و بازی درمانی مبتنی بر روابط والد-کودک بر افزایش کیفیت تعاملات والد-کودک، استفاده از این دو درمان در مراکز درمانی برای کودکان تک والد پیشنهاد می شود.