اثر کوآنزیم Q10 بر سطح بیو مارکرهای اکسیداتیو / آنتی اکسیدانی در بیضه موشهای دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین

استرس اکسیداتیو ، از طریق تولید گونه های اکسیژن واکنش پذیر، به عنوان عامل اصلی درتوسعه دیابت و عوارض مربوط به آن مانند آسیب بافت بیضه پیشنهاد شده است. گزارش شده است که مکمل های آنتی اکسیدانی به بهبود عملکرد بیضه و استرس اکسیداتیو القا شده در دیابت کمک می کنند. این مطالعه با هدف تعیین اثرات کوآنزیمQ10 بر وضعیت اکسیداتیو در بافت بیضه موش‌های صحرایی دیابتی انجام شد.

در این مطالعه تجربی، 30 موش صحرایی نر نژاد ویستار مورد مطالعه قرار گرفت. موش ها به طور تصادفی به پنج گروه شامل: نرمال سالین، روغن کنجد)به عنوان حلال(، گروه سالم درمان شده با کوآنزیم Q10 (10 میلی گرم بر کیلوگرم)، دیابتی (55 میلی گرم بر کیلوگرم STZ) و دیابتی درمان شده با کوآنزیم Q10 (10 میلی گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. سپس، سطح مالون دی آلدیید (MDA)، وضعیت اکسیدان تام(TOS) ، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(TAC) و شاخص استرس اکسیداتیو ((OSIدر هموژنیزه بافت بیضه اندازه گیری شد.

نتایج نشان داد کاهش قابل توجهی در سطح MDA بیضه (P = 0.001)، TAC (P=0.029) و OSI (P=0.033) درگروه دیابتی تحت درمان با CoQ10 در مقایسه با موش های دیابتی وجود دارد. هیچ تغییر معنی داری در سطح(P=0/529) TOS در بیضه موشهای دیابتی تحت درمان با CoQ10 در مقایسه با موش های دیابتی مشاهده نشد.

. بصورت کلی نتایج ما، اثرات احتمالی مکمل CoQ10 را در کاهش آسیب اکسیداتیو القا شده در دیابت را در بافت بیضه نشان میدهد .