عملکرد سیستم مالی و تورم در ایران: برخی واقعیت های سبک وار

رابطه میان توسعه مالی به عنوان یک مفهوم چندبعدی و تورم به عنوان یک شاخص کلیدی اقتصاد کلان و آثار دوسویه آن‏ها بر یکدیگر بسیار مهم است. این پژوهش با شناسایی رژیم‏های تورمی از طریق بکارگیری رهیافت مارکوف-سوییچینگ، پیوند دوسویه‏ توسعه مالی و تورم را در دولت‏های پس از انقلاب در ایران (1982-2017) بررسی می‏کند. نتایج نشان می‏دهد که هم‏روندی دوسویه‏ای میان ابعاد مختلف توسعه مالی و رژیم‏های تورم در ایران وجود دارد. از یک سو، دسترسی مالی بانکی می‏تواند تورم را کاهش دهد. از سوی دیگر، تورم سه جنبه‏ی عمق مالی بین‏المللی، کارآیی و ثبات مالی را تخریب کرده است. البته برخی ابعاد عمق مالی داخلی از افزایش تورم متنفع شده‏اند. به طور کلی، بهترین عملکرد توسعه مالی برای حفظ تورم در رژیم‏های پایین در دولت‏های هفتم و هشتم و بدترین عملکرد آن به دلیل آزاد شدن تورم سرکوب‏شده انباشته‏شده در اثر سرکوب‏های مالی شدید در دولت نهم و دهم تجربه شده است.