بررسی تطبیقی نشانگرهای فراگفتمانی در مقاله های پژوهشی زمین شناسی

علاقه به کاربرد نشانگرهای فراگفتمانی در مقاله های پژوهشی رشته های گوناگون، در بین پژوهشگران گفتمان و ژانر گسترش یافته است. در میان رشته های علوم سخت، زمین شناسی و زیرشاخه های آن کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این در حالی است که یافته های پژوهشی اصیل دانشجویان تحصیلات تکمیلی زمین شناسی در مقاله های تخصصی، تا اندازه ای به سبب دانش اندک آن ها درباره کاربرد درست نشانگرهای فراگفتمانی در مقاله های پژوهشی شان، در مجله های تخصصی با اعتبار بالای رشته های آن ها مورد پذیرش قرار نمی گیرد. در پژوهش حاضر، با استفاده از چارچوب نظری هایلند و تسه (2004)، بر نوع و فراوانی کاربرد نشانگرهای فراگفتمانی در شش زیرشاخه اصلی زمین شناسی (یعنی مهندسی زمین شناسی، رسوب شناسی، لرزه شناسی، سنگ شناسی، دیرین شناسی و ژیوتکنیک) تمرکز شده است. برای پاسخ به پرسش های پژوهش، 180 مقاله پژوهشی از73 مجله با رتبه بالای زمین شناسی، از پیکره اصلی انتخاب شد. یافته های بررسی دقیق واژه به واژه مقاله ها نشان داد که به جز نشانگرهای درون مرجع، شش زیرشاخه اصلی زمین شناسی از جنبه آماری تفاوت معناداری در نوع و فراوانی کاربرد ویژگی های فراگفتمانی نشان دادند. افزون بر این، نتایج نمایانگر آن بود که در سنگ شناسی، مهندسی زمین شناسی و رسوب شناسی، فراوانی بیشتری در کاربرد نشانگرهای تعاملی در مقایسه با سه زیرشاخه زمین شناسی همتایشان مشاهده شد. با این وجود، این سه زیرشاخه، یعنی لرزه شناسی، دیرین شناسی و ژیوتکنیک، فراوانی بالاتری در به کارگیری عناصر فراگفتمانی تقابلی نشان دادند. یافته های این پژوهش، کاربردهایی برای پژوهشگران ژانر، مدرسین زبان انگلیسی تخصصی و نویسندگان تازه کار زمین شناسی دارد.