نگرش دانش آموزان و معلم زبان نسبت به استفاده از واژه یاب در یادگیری و تدریس هم آیی حروف اضافه: مسائل و پیشنهادات

پژوهش حاضر به واکاوی تاثیرگذاری و اثربخشی تدریس واژه یاب بنیاد بر یادگیری و استفاده از باهم آیی حروف اضافه به وسیله زبان آموزان ایرانی پرداخته است. افزون بر این، مسایل آموزشی آن را از دیدگاه دانش آموزان و معلم مورد کنکاش قرار دادیم. به این منظور، 60 زبان آموز سطح متوسط همگون زبان دوم در قالب دو گروه 30 نفره ای  هدف و کنترل در مطالعه شرکت کردند. یک آزمون محقق ساخته درباره باهم آیی حروف اضافه به عنوان پیش آزمون، برای اطمینان از اینکه دانش باهم آیی حروف اضافه زبان آموزان تقریبا برابر باشد، برگزار گردید. سپس، دو نسخه موازی پیش آزمون، به عنوان پس آزمون های بلافصل و تاخیردار با هدف ارزیابی تاثیر(های) احتمالی هشت جلسه شصت دقیقه ای اجرا شد. یافته های آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر تفاوت معناداری را بین نتایج گروه آزمایش و گروه کنترل از پس آزمون های پیوسته تا تاخیری نشان داد. همچنین، تاثیر متقابل زمان و گروه معنادار بود. در پایان پژوهش، یک پرسش نامه  بیست ماده ای به کار گرفته شد تا نگرش شرکت کنندگان نسبت به استفاده از واژه یاب برای یادگیری باهم آیی حروف اضافه به دست آید. یافته ها نشان داد که تقریبا همه پاسخ دهندگان نسبت به یادگیری باهم آیی حروف اضافه از طریق واژه یابی نگرش مثبتی داشتند، اگرچه برخی شرکت کننده ها با دشواری های فناوری یا تمرینی در هنگام بهره گیری از این فناوری روبه رو شدند. همچنین نگرش معلم نسبت به آموزش باهم آیی حروف اضافه مبتنی بر واژه یاب را با مصاحبه مورد بررسی قرار دادیم که به مسایل و امکان های بیشتری برای تمرین آموزش کلاسی اشاره داشت. سرانجام، کاربردهای این تحقیق برای بررسی آموزش زبان و زبان شناسی کاربردی مورد بحث قرار گرفت.