بررسی حد بهره برداری مجاز سه گونه مهم مرتعی چمن تشی (Cenchrus pennisetoformis)، ارزن شن دوست (Panicum turgidum) و ساحلی (Sphaerocoma aucheri) در مراتع شنی منطقه سیریک استان هرمزگان

میزان بهره برداری مناسب و مجاز از مرتع باعث پایداری، جلوگیری از تخریب، پایداری گیاهان مرغوب و ارتقا وضعیت آن می شود. شدت چرای مناسب، بهره گیری مداوم و اقتصادی را در مرتع موجب می گردد و برای نیل به پایداری و تداوم تولید در مراتع و تعیین مناسب ترین حد بهره برداری، مطالعه اثر شدت های مختلف برداشت بر تولید علوفه سه گونه مهم مرتعی چمن تشی (Cenchrus pennisetoformis)، ارزن شن دوست (Panicum turgidum) و ساحلی (Sphaerocoma aucheri) در منطقه سیریک استان هرمزگان از سال 1385 به مدت چهار سال انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار شدت برداشت 25، 50 و 75 درصد و شاهد (بدون برداشت) بودند. در هر تیمار 10 پایه از گونه بعنوان تکرار مورد نظر قرار گرفته که بر روی هریک متغیرهای وابسته مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل در نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که شدت های مختلف برداشت، سال ها و ماه های مورد بررسی و اثرات متقابل آن ها در گونه ها بسیار معنی دار هستند. شدت برداشت بر میزان علوفه سبز و ارتفاع گونه ها تاثیر گذاشته و کلیه تیمارها با شاهد اختلاف معنی داری داشتند. بنابراین برداشت مجاز تا 50 درصد برای گونه های فوق می توان پیشنهاد کرد.