نسبت سنجی دیپلماسی فرهنگی و گفتمان انقلاب اسلامی

هدف پژوهش حاضر نسبت سنجی گفتمان انقلاب اسلامی و دیپلماسی فرهنگی بوده که با بهره گیری از مدل گفتمان مورد بررسی قرار گرفت. در این راستا، پژوهش درصدد پاسخ به این پرسش اصلی است که انقلاب اسلامی با استفاده از قدرت نرم و دیپلماسی فرهنگی چگونه توانسته است سیاست خارجی فعالانه ای در محیط منطقه ای و بین الملل اجرا نماید؟. پژوهش بر این فرضیه استوار است که انقلاب اسلامی با بهره گیری از جهان گرایی، امت محوری، عدالت طلبی، عدم جدایی دین از سیاست (به مثابه ابزارهای قدرت نرم و دیپلماسی فرهنگی) کنش فعالانه ای را در سیاست خارجی به اجرا گذارده است. یافته ها نیز حاکی از آن است که گفتمان انقلاب اسلامی با بهره گیری از قدرت نرم و دیپلماسی فرهنگی خود توانسته است سیاست خارجی فعالانه ای در محیط منطقه ای و بین المللی پیگیری نماید. با انقلاب اسلامی شاهد ظهور و تجلی دولت فرهنگی هستیم که به واسطه شاخص های قدرت نرم به دنبال شمولیت بخشی به نشانگان خود در سطح منطقه ای و جهانی است. گفتمان انقلاب اسلامی با ماهیت نرم افزاری، روابط قدرت را از رابطه عمودی به رابطه افقی تبدیل نمود که به واسطه غیریت سازی در برابر بازیگران فراملی، به دنبال رسیدن هژمونی فرهنگی است.