مقایسه الگوی بیان ژن های پیش التهابی در نوتروفیل های خون محیطی و طحال موش های BALB/c آلوده به لیشمانیا ماژور

بیماری لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری های مشترک بین انسان و دام بوده و هدف این مطالعه، الگوی بیان ژن های پیش التهابی در سلول های نوتروفیل و مقایسه آن با الگوی بیان این ژن ها در سلول های طحال در روند بیماری، جهت ارایه یک چارچوب استاندارد برای تشخیص مراحل مختلف بیماری و مراحل بهبود آن است.

در این مطالعه تجربی، تعداد 106×2 فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور به صورت داخل جلدی در ناحیه قاعده دم موش ماده نژاد BALB/c تزریق و پس از بروز زخم جلدی، حیوانات به گروه اول (کنترل) بدون درمان و گروه دوم تحت درمان با دارو گلوکانتیم به مدت سی روز و به صورت تزریق داخل زخمی تقسیم شدند، در پایان هفته دوم و هفته چهارم از درمان، بیان ژن سایتوکاین های IL-12p35، CCL3، CCL4، IL-12p40، TNF-α، CCL5، IL -1α، IL-1β، IFN-γ و CCR5 در سلول های نوتروفیل خون محیطی و سلول های طحال با استفاده از تکنیک PCR معمولی انجام شد. داده ها با نرم افزارversion 16  SPSS و با آزمون های تی، آنالیز یک طرفه و توکی تحلیل شدند (0/05˂ P).

در موش های آلوده به لیشمانیا، قبل از انجام درمان با دارو گلوکانتیم، ژن های IFN-γ، IL-1β، CCR5، CCL-5، IL-12p40، IL-12p35 و در نوتروفیل های خون محیطی فقط  IFN-γدر طحال بیان شد که با الگوی بیان ژن ها در گروه درمانی با گلوکانتیم متفاوت بود.

سایتوکاین های IFN-γ, IL-12, TNF-α از فاکتور های مهم در پاسخ ایمنی علیه انگل لیشمانیا بوده و عدم بیان این ژن ها در طی دوره عفونت به دنبال فقدان دریافت دارو استاندارد گلوکانتیم در موارد مبتلا می تواند موجب پیشرفت ضایعه زخم گردد.