استرس پس از سانحه و ارتباط آن با فرسودگی شغلی کارکنان در طول همه گیری کووید-19

 همه‌گیری کووید-19 نه ‌تنها سبب افزایش نگرانی در ارتباط با سلامت جسمانی شده‌ است بلکه سبب بروز اختلالات روان‌شناختی نیز شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط اختلال استرس پس از سانحه با فرسودگی شغلی در زمان همه‌گیری کووید-19 انجام شد.

روش‌ ها: 

در این مطالعه مقطعی، 402 نفر از کارکنان استان هرمزگان با محدوده سنی 57-21 سال شرکت نمودند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای متشکل از 4 بخش (اطلاعات دموگرافیک - شغلی، فرسودگی شغلی، غربالگری اختلال استرس ‌پس ‌از سانحه و مقیاس اثر رویداد) بود. لینک پرسشنامه‌ الکترونیک از طریق واتس‌آپ و ایمیل به روش نمونه‌گیری در دسترس در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس، آماره آزمون و ضریب همبستگی پیرسون و نرم‌افزار SPSS تجزیه ‌و ‌تحلیل شدند.

 میانگین و انحراف ‌معیار نمره مقیاس اثر رویداد و غربالگری اختلال استرس ‌پس ‌از سانحه به ترتیب 21/15±43/29 و 73/2±9/4 بود. همچنین میانگین و انحراف‌ معیار خستگی ‌عاطفی، مسخ‌ شخصیت و کفایت‌ شخصی به ترتیب 02/7±57/23، 51/3±77/11 و 14/5±09/20 بود. متغیرهای جنسیت و نوع شغل ازجمله عوامل موثر بر نشانه‌های اختلال استرس پس از سانحه و فرسودگی شغلی بودند. براساس آزمون همبستگی پیرسون، ارتباط معناداری بین اختلال استرس پس از سانحه و فرسودگی شغلی مشاهده شد.

نتیجه‌ گیری:

 براساس یافته‌های مطالعه، مواجهه با استرس‌های روانی در طول همه‌گیری کووید-19 با اختلال استرس پس از سانحه و فرسودگی شغلی در بین کارکنان ارتباط دارد؛ بنابراین به‌کارگیری مداخلات موثر از سوی مدیران جهت کاهش نشانه‌های اختلال استرس پس از سانحه و فرسودگی شغلی کاملا ضروری است.