اثربخشی درمان مبتنی بر افق زمان بر توانایی های شناختی، تنظیم هیجان و ناگویی هیجانی در نوجوانان دختر افسرده

 بیماران افسرده با مشکلاتی در زمینه توانایی های شناختی، تنظیم هیجانات و ناگویی هیجانی مواجه هستند. چشم انداز زمان به عنوان دیدگاه فرد نسبت به گذشته، حال و آینده شخصی وی، می تواند به بهبود تواناییهای شناختی و هیجانی کمک کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر افق زمان بر توانایی های شناختی، تنظیم هیجان و ناگویی هیجانی در نوجوانان دختر افسرده شهر یزد انجام شد.

 این پژوهش به روش نیمه تجربی انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان دختر افسرده شهر یزد بود. 21 نوجوان دختر افسرده به روش هدفمند انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه مداخله (8 نفر) و کنترل (13 نفر) قرار گرفتند. جهت گردآوری داده های پژوهش از ابزارهای استاندارد استفاده شد. گروه مداخله در شش جلسه 60 دقیقه ای، هفته ای دو بار، در آموزش برنامه افق زمان شرکت نمودند. داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل گردید.

 براساس یافته ها درمان مبتنی بر افق زمان بر افزایش توانایی شناختی، بهبود تنظیم هیجانی و کاهش ناگویی هیجانی در نوجوانان دختر افسرده تاثیر معناداری داشت (p<0.05) اما اثر مداخله تنها در مورد متغیر تو انایی شناختی در طول زمان پایدار بود.(p<0.05).

 بر اساس نتایج ، برنامه افق زمانی مداخله ای سودمند است که با تاکید بر مولفه هایی مانند آموزش مدیریت فعال زمان، می تواند بر میزان توانایی شناختی تاثیر پایدار و مطلوبی داشته باشد.