بررسی رابطه حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی با توجه به نقش میانجی شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت

هدف از این تحقیق بررسی رابطه حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی با توجه به نقش میانجی شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت بود. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه تحقیق دانش‌آموزان مقطع ابتدایی در شهر رشت بوده است 195 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند.روش نمونه‌گیری طبقه‌ای-تصادفی ساده بوده است. پرسشنامه رضایت از زندگی در این تحقیق براساس پرسشنامه هیوبنر (2001) استفاده شد. پرسشنامه خودکارآمدی براساس شرر (1982) بهره گرفته شد. پرسشنامه حمایت اجتماعی در این تحقیق براساس پرسشنامه واکس، فیلیپس، هالی، تامپسون، ویلیامز و استوارت (1986) لحاظ شد و هم چنین شایستگی تحصیلی براساس پرسشنامه هارتر و استراتهوف و ترفوس (1989) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در دو بخش توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss22 و smart pls2 انجام شد. نتایج نشان داد که از 4 فرضیه ارایه شده در تحقیق همه فرضیه‌ها مورد تایید قرار گرفتد که عبارتند از: رابطه بین حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی تحت تاثیر شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی در دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت تغییر می‌کند. رابطه بین حمایت اجتماعی و شایستگی تحصیلی در دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت معنادار است. رابطه بین شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی در دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت رابطه معنادار است.رابطه بین خودکارآمدی و رضایت از زندگی در دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت معنادار است.