کاربرد برهم کنش ایندول بوتیریک اسید و پوتریسین بر ریشه زایی‎ ‎‏ درون شیشه ای پایه پیرودوارف ‏گلابی (‏P. communis L.‎‏)‏

پژوهش حاضر به منظور بهینه سازی محیط کشت برای ریشه زایی ریز نمونه های پایه پیرودوارف گلابی در شرایط درون شیشه ای انجام شد. برای بررسی میزان ریشه زایی، ریز نمونه هایی به طول 2 سانتی متر به طور جداگانه در محیط کشت MS و ½ MS حاوی غلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید (صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلی گرم در لیتر) و پوتریسین (صفر، 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر) کشت گردیدند. بر اساس نتایج مقایسه میانگین داده ها، درصد ریشه زایی و طول ریشه های باززایی شده در محیط کشت ½ MS به ترتیب 67/41 و 30/12 درصد بیشتر از محیط کشت MS بود. بررسی اثر ایندول بوتیریک اسید و پوتریسین بر ریشه زایی شاخساره های پیرودوارف نشان داد استفاده همزمان از این دو تنظیم کننده رشدی برای ریشه زایی ریزنمونه های درون شیشه ای ضروری می باشد و در محیط کشت فاقد تنظیم کننده رشد هیچ نوع ریشه زایی مشاهده نشد. در هر دو نوع محیط کشت (MS و ½ MS) بالاترین درصد ریشه زایی در تیمار 5/0 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلی گرم در لیتر پوتریسین حاصل شد. میزان رشد شاخساره های کشت شده گلابی پیرودوارف در محیط کشت MS و ½ MS تقریبا مشابه بود با این حال در ترکیب 5/0 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلی گرم در لیتر پوتریسین بالاترین رشد ثبت گردید. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، محیط کشت ½ MS همراه با 5/0 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید و 25 میلی گرم در لیتر پوتریسین، بهترین ترکیب تیماری برای دستیابی به حداکثر ریشه زایی در شاخساره های درون شیشه ای پایه پیرودوارف بود.