بررسی بیان ژن های SIRT1 و PGC-1α در بافت بیضه موش های آزواسپرمی شده با بوسولفان متعاقب یک دوره تمرینات شنا

آزواسپرمی به عنوان عدم وجود اسپرم از مایع منی تعریف می شود. اسپرماتوژنز ممکن است بسیار حساس به ترکیباتی باشد که با متابولیسم انرژی میتوکندری و کنترل تنفس سلولی تداخل دارند. هدف پژوهش حاضر بررسی بیان ژن های SIRT1 و PGC-1α در بافت بیضه موش های آزواسپرمی شده با بوسولفان متعاقب یک دوره تمرینات شنا بود.

در این مطالعه تجربی، 20 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار پس از ایجاد مدل آزواسپپرمی به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل سالم، شم، آزواسپرمی، تمرین+ آزواسپرمی دسته بندی شدند. گروه تمرین+ آزواسپرمی، یک ماه بعد از ایجاد آزواسپرمی، به مدت 8 هفته و هر هفته پنج روز و هر روز به مدت 30 دقیقه به انجام تمرین شنا با شدت پایین پرداختند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یکطرفه استفاده گردید.  

نتایج نشان داد که گروه آزواسپرمی نسبت به گروه کنترل سالم موجب کاهش معنادار سطح بیان ژن SIRT1 و PGC-1α می شود و 8 هفته تمرین هوازی شنا با شدت پایین موجب افزایش معنادار آن در گروه تمرین+ آزواسپرمی نسبت به گروه آزواسپرمی شده است.

به طور کلی نتایج تحقیق حاضر بیانگر آن است که فعالیت ورزشی منظم هوازی مانند شنا با شدت پایین در مهار آثار ناشی از بیماری های ناباروری از طریق حفظ و توسعه بیوژنز میتوکندری در بهبود فرآیند اسپرماتوژنز کمک شایانی می کند.