تبیین چالش های ارائه خدمات به افراد دارای معلولیت در مراکز نگهداری: یک مطالعه کیفی

افراد دارای معلولیت بخشی از جامعه به شمار می روند که به لحاظ موقعیتشان نیاز بیشتری به حمایت اجتماعی و دریافت خدمات مطلوب دارند. باتوجه به ضرورت خدمت رسانی کارا و اثربخش به افراد معلول، هدف از مطالعه کیفی حاضر تبیین چالش های ارایه خدمات به افراد دارای معلولیت در مراکز نگهداری بود.

این مطالعه به صورت کیفی در سال 1399 انجام شد. جامعه پژوهش را مدیران مراکز نگهداری افراد دارای معلولیت در تهران تشکیل دادند. در این پژوهش روش نمونه گیری هدف مند استفاده شد که پس از مصاحبه با نوزده نفر از مشارکت کنندگان اشباع اطلاعات به دست آمد. روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود که با موافقت شرکت کنندگان ضبط، بازنویسی و تحلیل شد. برای تحلیل داده ها، روش تحلیل محتوای نهفته به کار رفت؛ همچنین برای بررسی توزیع فراوانی شرکت کنندگان در مطالعه برحسب متغیرهای دموگرافیک، از نرم افزار SPSS</span> استفاده شد.</span>

یافته ها منجربه استخراج سه طبقه اصلی و پانزده زیرطبقه شامل عوامل فرهنگی- آموزشی (نبود فرهنگ سازی و ارتقای دانش عمومی، فقدان آموزش فردی و همگانی، معرفی نشدن منابع در زمینه معلولیت، باورنداشتن توان مندی افراد دارای معلولیت، نبود آموزش و تربیت نیروی انسانی)، برنامه ریزی (فقدان بانک اطلاعاتی، فقدان برنامه های مدون ارایه خدمات، نبود برنامه افزایش پوشش خدمات، فقدان گایدلاین، فقدان برنامه مشخص بهره گیری از ظرفیت افراد دارای معلولیت) و منابع، امکانات و زیرساخت های لازم (نبود کفایت تجهیزات و اقلام، کمبود های دارویی، منابع انسانی و مالی، فقدان حمایت های بین بخشی) شد.

براساس یافته ها، سه عامل فرهنگی-آموزشی، برنامه ریزی و منابع، امکانات و زیرساخت های لازم به عنوان چالش های مهم تر ارایه خدمات به افراد دارای معلولیت در مراکز نگهداری هستند.