بررسی اثر میانجی گری احساس تنهایی بر رابطه ناگویی هیجانی با بهزیستی روانشناختی در دانش آموزان نوجوان دختر با مشکلات روان- تنی

هدف این پژوهش بررسی اثر میانجی گری احساس تنهایی بر رابطه ناگویی هیجانی با بهزیستی روانشناختی در ننوجوان دختر با مشکلات روان- تنی بود.

از بین کلیه دانش آموزان دختر نوجوانی که در مقطع متوسطه دوره دوم در ناحیه 2 آموزش پرورش شهر مشهد در سال تحصیلی 97-96 مشغول به تحصیل بودند و به دفاتر مشاوره ندارس خود مراجعه کرده بودند به روش نمونه گیری خوشه ای در مرحله اول و  گام دوم غربالگری با مقیاس شکایات روان-تنی (تاکاتا و ساکاتا)  ،   103 نفر انتخاب شدند.این گروه نمونه ابزارهای دیگر پژوهش حاضر یعنی مقیاس های بهزیستی روانشناختی (ریف)، ناگویی هیجانی (تورنتو) ، احساس تنهایی (دهشیری و همکاران) را پاسخ دادند.. جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزارهای Spss24 و Smartpls2 و بر مبنای روش معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی انجام شد.

یافته ها نشان داد که ناگویی هیجانی دارای رابطه معنی داری با بهزیستی روان شناختی دختران نوجوان با مشکلات روان تنی می باشد و احساس تنهایی در این رابطه نقش میانجی گری جزیی دارد.

 نتایج پژوهش حاضر اهمیت برنامه ریزی و ارایه بسته های آموزشی و درمانی مناسب به منظور افزایش بهزیستی  روان شناختی در راستای کاهش مشکلات روان تنی دانش آموزان را با مدنظر قرار دادن احساس تنهایی و مشکل ناگویی هیجاpls2نی دانش آموزان به مسیولین آموزش وپرورش یادآور می شود.