ارائه مدل تعاملی شاخص های ارزیابی عملکرد در صنعت بانکداری (موردمطالعه: بانک رفاه)

با افزایش رقابت در سیستم بانکداری ایران، بانک ها باید همواره عملکرد خود را ارزیابی کنند و با استفاده از مدل های مناسب به رتبه بندی و مقایسه عملکردی خود بپردازند. هدف از این پژوهش، شناسایی روابط تعاملی میان شاخص های ارزیابی عملکرد می باشد؛ زیرا در دنیای واقعی نمی توان علل و عوامل تاثیرگذار بر بروز یک پدیده را فارغ از تاثیرات آن ها بر یکدیگر، مستقل در نظر گرفت. این مطالعه مبتنی بر رویکردی آمیخته، در گام کیفی به دنبال شناسایی شاخص ها، مولفه ها و ابعاد ارزیابی عملکرد در صنعت بانکداری است و در گام کمی با استفاده از دو روش مدل سازی ساختاری تفسیری و دیماتل فازی، به بررسی و تحلیل ساختار روابط میان ابعاد و مولفه ها پرداخته است. در قسمت کیفی پژوهش، مبتنی بر داده های گردآوری شده از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان حوزه بانکداری و روش تحلیل مضمون (تم) و نرم افزار مکس کیودا، شاخص ها، مولفه ها و ابعاد بومی، ارزیابی عملکرد در صنعت بانکداری متناسب با ساختارهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... این صنعت در کشور شناسایی گردید. با توجه به نتایج این بخش، مدل ارزیابی عملکرد در صنعت بانکداری کشور دربردارنده شش بعد اصلی می باشد. این ابعاد شامل مدیریت ریسک، شاخص های اقتصادی، محیط عملیاتی، ذی نفعان داخلی و تولید و توسعه خدمات در کنار بعد آینده نگری مبتنی بر موارد مستخرج و شناسایی شده از مصاحبه با خبرگان می باشد. در قسمت کمی، نتایج روش مدل سازی ساختاری تفسیری نشان داد که دو بعد مدیریت ریسک و ذی نفعان داخلی در حیطه ارزیابی عملکرد در صنعت بانکداری بالاترین اهمیت را دارند. همچنین نتایج روش دیماتل فازی نشان داد که بعد مدیریت ریسک، تاثیرگذارترین و بعد شاخص های اقتصادی تاثیرپذیرترین ابعاد نسبت به سایر ابعاد می باشند.