بررسی ارتباط بین غلظت ذرات معلق و سطوح پروتئین واکنشی C پلاسمای خون (مطالعه موردی شهر زاهدان)

تحقیقات اپیدمیولوژیکی ارتباط بین آلودگی هوا را با افزایش مرگ ومیر ناشی از عوارض قلبی عروقی نشان می دهد. بین بروز عوارض قلبی عروقی و افزایش سطح پروتیین واکنشی C (hs-CRP) ارتباط وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین غلظت ذرات معلق (PM10) و پروتیین واکنشی C روی جوانان سالم شهر زاهدان انجام شد.

این مطالعه طولی از بهمن 1397 تا مهر 1398 انجام شد. سنجش غلظت ذرات معلق (PM10) به روش محیطی هر 6 روز یک بار و در تمام روزهای گردوغباری انجام شد. همچنین در شرایط مختلف آلودگی هوا، میزان پروتیین واکنشی C در نمونه های خونی 40 داوطلب در سنین 18 تا 30 سال اندازه گیری شد. ارتباط بین متغییرها با استفاده از آزمون آماری تی بررسی شد.

حداقل، میانگین و حداکثر غلظت ذرات معلق (PM10) به ترتیب 9/8 ± 30/75، 183/44 ± 187/5 و 936/38 ± 2366/75 میکروگرم در مترمکعب بود. کمترین میزان در بهمن و بیشترین در مرداد بود. حداقل، میانگین و حداکثر غلظت پروتیین واکنشی C به ترتیب 96/ ± 12/، 69/1 ± 88/3 و 39/2 ± 95/9 میکروگرم در میلی لیتر بود. سطوح پروتیین واکنشی C پلاسما در شرایط آلودگی هوا به طور معناداری بیشتر از شرایط نرمال بود. (0/05<p).

بین وضعیت گرد وغبار و پروتیین واکنشی C رابطه مستقیمی وجود داشت. با توجه به تشدید بیماری های قلبی عروقی و تنفسی در مواقعی که غلظت ذرات معلق بیش از حد استاندارد است، توجه به برنامه های بهداشتی و مراقبت های فردی ضروری است.