مروری بر نگرش سنتی نسبت به ایمنی محیط کار در صنایع پرخطر

نگرش سنتی نسبت به ایمنی محیط های کاری و روش های متداول ارزیابی ریسک در صنایع پرخطر با پیچیدگی فنی- اجتماعی و آسیب پذیری زیاد کارآمد و اثرگذار نیست؛ چراکه باعث تحمیل هزینه و خسارات در سیستم می شود. در این راستا، پژوهش حاضر به بررسی نقاط قوت و ضعف نگرش ایمنی سنتی در محیط های کاری صنایع پرخطر می پردازد.

در مطالعه حاضر، مقالات و مجلات پایگاه های اینترنتی معتبر خارجی شامل PubMed, Web of Sciences, Scopus, Google Scholar و پایگاه های اینترنتی فارسی شامل SID, Civilica, Magiran تا سال 2020 بررسی شد. کلیدواژه های استفاده شده برای این جست وجو عبارت بودند از: اصطلاح Tradition و کلمات کلیدی Safety, Workplace, Risk, Industry و Accident. در مجموع 53 مقاله استخراج شد که پس از غربالگری آن ها از نظر محتوایی و موضوعی و حذف مقالات غیرمرتبط، متن کامل 28 مقاله مرتبط دریافت و جزیی تر بررسی شد.

در نگرش سنتی به ایمنی محیط کار موضوعاتی چون خطای انسانی و اعمال ناایمن، نقص و خرابی اجزای یک سیستم و آموزش ناکافی به کارکنان به عنوان علل ریشه ای حوادث شناخته می شدند، اما امروزه در بسیاری از مطالعات تاکید شده است که علل بروز حوادث به خصوص در صنایع پرخطر را باید در عوامل تکنولوژیکی، سازمانی، انسانی (تغییرپذیری وظایف روزمره) و ترکیب مجموعه ای از رخدادهای نوظهور کاوش کرد.

ضعف در کشف ریسک های پنهان یا نوظهور، اثربخشی ناکافی در رسیدگی به پیچیدگی های فنی فرایند های کاری، عدم درک تعاملات غیرخطی و قطعی بودن علل بروز حادثه از محدودیت های نگرش سنتی به ایمنی محیط های کاری در صنایع پرخطر است.