تعیین مهم ترین پارامترهای موثر بر بروز سیل و اولویت بندی سیل خیزی زیرحوضه های حوضه ی آبخیز کاکارضا با استفاده از آنتروپی شانون و روش TOPSIS

سیل یکی از بلایای طبیعی است که هر ساله در سراسر جهان موجب ایجاد خسارت‌ های مالی و جانی متعددی می ‌شود. هدف از انجام تحقیق حاضر، تعیین زیرحوضه ‌های دارای پتانسیل بیش‌تر ایجاد سیل و تعیین اولویت آن‌ها جهت اقدامات کنترل سیل در حوضه ‌ی آبخیز کاکارضا در استان لرستان و نیز تعیین موثرترین عوامل در ایجاد سیل با استفاده از دو تکنیک آنتروپی شانون و TOPSIS و نیز آنالیز مورفومتری حوضه ‌ی آبخیز در قالب سامانه ‌ی اطلاعات جغرافیایی (GIS) است. بدین منظور، در این تحقیق از 15 پارامتر موثر شامل بارش، بارش حداکثر روزانه، شماره‌ی منحنی، تراکم زهکشی، شیب، فراوانی آبراهه، ثابت نگهداشت آبراهه، بافت زهکشی، عدد ناهمواری، ضریب گردی، ضریب فشردگی، نسبت ناهمواری، ضریب فرم، ضریب کشیدگی استفاده شد. برای تعیین وزن پارامترها از روش آنتروپی شانون استفاده شد. نتایج وزن ‌دهی پارامترها نشان داد که عامل بارش میانگین سالانه، بارش حداکثر روزانه، شماره‌ی منحنی و ضریب فشردگی بالاترین اثرگذاری را بر سیل ‌خیزی حوضه‌ی آبخیز کاکارضا داشتند؛ درحالی‌که کم‌ترین وزن ‌ها مربوط به پارامترهای زمان تمرکز، ضریب فرم بافت زهکشی و نسبت ناهمواری است. همچنین به منظور اولویت‌بندی 23 زیرحوضه ی حوضه ‌ی آبخیز کاکارضا از روش تصمیم ‌گیری TOPSIS استفاده شد. نتایج این روش نشان داد که زیرحوضه ‌ی O در رتبه ‌ی اول (0/91)، زیرحوضه ‌ی M (0/89) رتبه ‌ی دوم و زیرحوضه ‌ی Q (0/85) نسبت به زیرحوضه‌ های دیگر دارای بالاترین پتانسیل سیل ‌خیزی می‌ باشند و بالاترین اولویت را برای انجام عملیات حفاظتی دارند؛ درحالی‌که زیرحوضه ‌های B و W دارای کم‌ترین پتانسیل سیل ‌خیزی می ‌باشند.