تاثیر مسئولیت اجتماعی و ریسک پذیری بر عملکرد شرکت ها با توجه به متغیر تعدیل گر محدودیت مالی

تمایل و اصرار واحد تجاری به تعهد نسبت به مسئولیت اجتماعی در تمامی ابعاد اثر قابل توجهی روی عملکرد مالی دارد. در نتیجه واحدهای تجاری می توانند بازده های بلند مدت خود را از طریق کاهش اثرات منفی خود بر اجتماع، به صورت اختیاری، حداکثر نمایند. بنابراین اجرای مسئولیت اجتماعی شرکت پیوستگی و اتحاد میان فعالیت ها و ارزش های سازمان منجر به بهبود موفقیت شرکت ها در بلند مدت می شود و در نهایت منجر به رشد اقتصادی و افزایش توان رقابتی شرکت و بهبود عملکرد مالی آن می گردد. ریسک جز عناصر لاینفک فرآیند تصمیم گیری در سازمان بشمار می آید. تصمیمات مدیران و سرمایه گذاران در راستای افزایش بازده و ثروت از طریق کاهش ریسک نیز می باشد. همچنین محدودیت مالی شرکت مانع از تامین وجوه برای سرمایه گذاری مطلوب می شود و اکثر تحقیقات مساله مسئولیت اجتماعی و ریسک را با سود سنجیده اند و رابطه ی محدودیت مالی و نقدینگی با عملکرد را نادیده می گیرند. لذا هدف از این پژوهش تاثیر مسئولیت اجتماعی و ریسک پذیری شرکت ها بر عملکرد با توجه به متغیر تعدیل گر محدودیت مالی می باشد. داده های پژوهش بر اساس نمونه 455 سال-شرکت از بورس و اوراق بهادار تهران طی سال های 1393-1397 ازمون شده اند جهت آزمون فرضیه های پژوهش از رگرسیون خطی چند متغیره با داده های ترکیبی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که مسئولیت اجتماعی و ریسک پذیری تاثیر معکوس و معنادار بر عملکرد شرکت دارند. همچنین متغیر تعدیل گر محدودیت مالی بر رابطه بین مسئولیت اجتماعی و عملکرد تاثیر مثبت و معنادار دارد اما بر رابطه ریسک پذیری و عملکرد تاثیر معنادار ندارد.