کیفیت سنجی تربیت زیبایی شناسانه دانشجویان معماری در مراکز آموزش عالی (نمونه موردی: مراکز آموزش عالی استان گیلان)

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی کیفیت تربیت زیبایی شناسانه دانشجویان معماری در مراکز آموزش عالی استان گیلان و تبیین اهمیت آن در شکل گیری گرایشات و سلیقه زیبایی شناختی آن ها، در سال تحصیلی 98-99 صورت پذیرفت. روش پژوهش با توجه به ماهیت آن در شمار تحقیقات توصیفی- تحلیلی و در طیف مطالعات ارزشیابی قرار می گیرد. به منظور جمع آوری داده ها، از دو نوع پرسشنامه تدوین شده مبتنی بر الگوی استخراج شده از بخش کیفی پژوهش، در طیف لیکرت و پرسشنامه تصویری بهره گرفته شد. به منظور آزمون روایی پرسشنامه از روش روایی محتوا استفاده شد. برای سنجش پایایی پرسشنامه، از ضریب آلفای کرونباخ و برای محاسبه آن از نسخه 21 نرم افزار SPSS ، در دو مرحله بهره گرفته شد، که به ترتیب معادل 89/0 و 92/0 به دست آمد. نتایج پژوهش نشان داد، دانشجویان هر دو مقطع کارشناسی و کارشناسی-ارشد در جریان آموزش، از دانش زیبایی شناسانه بالاتری نسبت به بینش و توانش زیبایی شناسانه برخوردار شده اند؛ به گونه ایکه در دوره کارشناسی، نمرات کسب شده در حوزه دانش 39/3، در حوزه بینش 12/3 و در حوزه توانش 86/2 برآورد شد. در دوره کارشناسی ارشد نیز، نمرات کسب شده در حوزه های مذکور به ترتیب معادل 57/3، 18/3 و 98/2 به دست آمد. این امر در گرایش محسوس سلیقه زیبایی شناختی دانشجویان به زیبایی فرمال نیز نمود یافت. به عبارتی بر اساس یافته ها، گرایش یکجانبه جریان آموزشی به سمت بنیان آموزش در این عرصه، در حال تربیت معمارانی تک قطبی در دیدگاه زیبایی شناسانه است.