مقایسه اثر هشت هفته تمرین ترکیبی ویبریشن طناب زنی با دو شدت مختلف بر عملکرد جسمانی مردان سالمند: یک کارآزمایی بالینی تصادفی، یک سو کور

 تمرینات ویبریشن کل بدن (WBV) به عنوان یک جایگزین کارآمد برای بهبود عملکرد جسمانی در سالمندان به نظر می رسد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات ویبریشن کل بدن و طناب زنی با دو شدت مختلف بر عملکرد جسمانی مردان سالمند بود.

34 مرد سالمند (با میانگین سنی4/16 ±65/83 سال؛ قد 3/90± 169/26سانتیمتر؛ وزن 4/62±77/04 کیلوگرم؛ شاخص توده بدن 0/69±26/86 کیلوگرم بر مترمربع) ساکن مشهد در سال 1398 بودند که به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه: شدت زیاد (12=N)، شدت کم (12=N) و کنترل (10=N) تقسیم شدند. تمرینات ویبریشن در دو گروه شدت زیاد و کم به ترتیب با فرکانس 40-25 هرتز و دامنه سه میلی متر انجام گرفت. در تمرین طناب زنی شدت بر اساس مقیاس بورگ در سطح 14و 13 با 35-30 پرش در دقیقه برای هر دو گروه اعمال شد. عوامل عملکرد جسمانی، شاخص توده بدن و درصد چربی در پیش آزمون و پایان هشت هفته اندازه گیری شد. از روش آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر برای تجزیه و تحلیل داده ها و از نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. سطح معناداری (0/05≥P) در نظر گرفته شد.

انعطاف پذیری پایین تنه (105 درصد)، قدرت عضلات اندام فوقانی (42/43 درصد)، قدرت ایستای دست (43/38 درصد)، قدرت پویای پا (36/47 درصد)، عملکرد استقامت عضلانی اندام های تحتانی (27/20 درصد)، عملکرد قلبی تنفسی (10/27 درصد)، عملکرد تعادل پویا (32/60- درصد) و درصد چربی بدن (4/50- درصد) در گروه های آزمایش بهبود معناداری داشت (0/05>P). نتایج نشان داد در گروه های آزمایش نسبت به کنترل، همه شاخص های عملکردی به غیر از شاخص توده بدن بهبود داشت (0/05>P)، اما بین دو گروه تمرینی در هیچ کدام از متغیرها تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/05

 به نظر می رسد شدت کم برنامه ترکیبی ویبریشن طناب زنی بتواند در بهبود ترکیب بدن و عملکرد جسمانی افراد سالمند موثر باشد. انتخاب هر یک از برنامه ها به وضعیت جسمانی سالمندان بستگی دارد.