بررسی عوامل موثر در بروز اختلالات اضطرابی و اضطراب فراگیر در کودکان شهر بوشهر در سال 1398

اختلالات اضطرابی، شایعترین اختلال روانی کودکان است که شیوع بالایی در ایران دارد. شناسایی علل و  تشخیص زود هنگام این گروه از اختلالات  می‌تواند اثرات طولانی مدت آن را به حداقل برساند.لذا هدف از این مطالعه بررسی عوامل‌ موثر در بروز اختلالات اضطرابی و اضطراب فراگیر درکودکان شهر بوشهر می‌باشد.

 این مطالعه از نوع مقطعی است که در سال 1398 در شهر بوشهر انجام شد. جامعه پژوهش، تمام کودکان 4تا 6 سال پیش دبستانی و مهدکودک های این شهر بودندکه به صورت خوشه ای از بین آنها ، نمونه ای به حجم  428 انتخاب شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه سنجش اضطراب اسپنس (فرم والدین) بود. به منظور توصیف و تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی (فراوانی و درصد) و آمار استبناطی (آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی شفه) در سطح معنی‌داری 5 درصد در محیط نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده گردید.

تعداد اعضای خانواده (003/0=P-value)، تحصیلات پدر (001/0=P-value) و مادر (001/0=P-value)، وضعیت اشتغال پدر (03/0=P-value) و جدایی والدین از یکدیگر (002/0=P-value)، نوع سرپرست (001/0P-value<) و سابقه رویداد ناخوشایند   (001/0 P-value<) در بروز اضطراب فراگیر کودکان موثر بودند. همچنین  بروز همه انواع اختلالات اضطرابی مورد بررسی، سطح تحصیلات والدین ، سابقه رویداد ناخوشایند و تعداد اعضای خانواده (به جز در جراحات جسمانی) نقش داشته اند.

 براساس یافته‌های این پژوهش، عوامل اجتماعی و فرهنگی خانواده نقش زیادی در اضطراب کودکان دارد. بنابراین لازم است آموزش‌های والدین جهت پیشگیری از ابتلا کودکان به اضطراب، مد نظر سیاست‌گذاران حوزه سلامت قرار گیرد.