طراحی و ارزیابی تاثیر یک پروتکل تمرینی 8 هفته ای ترکیبی در خانه بر چاقی احشایی و عملکرد قلبی عروقی جانبازان مناطق مختلف استان مازندران و همسران آنان: راهکاری برای کاهش بی تحرکی طی پاندمی COVID-19

 تداوم شیوع پاندمی COVID-19 و نگرانی از فعالیت در باشگاه ها موجب تهدید سلامت جانبازان و همسران آنان خواهد شد. هدف مطالعه حاضر طراحی و ارزیابی یک پروتکل تمرینی 8 هفته ای ترکیبی در خانه بر شاخص های ترکیب بدنی وابسته به چاقی احشایی (VAI، WHR، BMI، AVI، WHtR و BAI) و پارامترهای قلبی عروقی (SBP، DBP، HR و RPP) جانبازان استان مازندران و همسران آنان می باشد.

در این مطالعه نیمه تجربی، 240 نفر از جانبازان 49-25 درصد ترومایی و همسران آنان به صورت تصادفی در دو گروه مداخله ورزشی و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی مقاومتی-هوازی در منزل به مدت 8 هفته و 6 جلسه در هفته در منزل اجرا شد. براساس اصل اضافه بار شدت و مدت تمرین (روزانه 200 گام بر تعداد گام و هر هفته بر تعداد ست ها و تکرارهای تمرینات مقاومتی افزوده شد. سنجش متغیرها در ابتدا و انتهای دوره تمرینی با استفاده از دستگاه های آزمایشگاهی (تست بروس و بیو ایمپدانس الکتریکی) و آزمون میدانی (راکپورت) انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه و در سطح خطای 5 درصد تحلیل شد.

اجرای 8 هفته تمرین ترکیبی در منزل موجب بهبود معنادار شاخص های چاقی احشایی (0/01>P) و کاهش معنادار استرس میوکارد (RPP) (0/05>P) در جانبازان ساکن در مناطق شرق، مرکز و غرب استان در مقایسه با گروه کنترل و همینطور همسران آن ها شد (0/05>P). به علاوه، بهبود معناداری مشابهی در عملکرد قلبی عروقی متعاقب آزمون بروس (0/01>P) و راکپورت (0/05>P) فقط در جانبازان این مناطق دیده شد. هرچند این تفاوت بین جانبازان و همسران آنان در این مناطق معنادار بود، اما در ساکنین شرق مازندران به ترتیب بهتر از مناطق مرکزی و غربی بود.

یک برنامه ورزشی ترکیبی در خانه با شدت متوسط به گونه ای که آزمودنی در حین فعالیت قادر به صحبت باشد می تواند نقش محوری در بهبود عملکرد قلب و عروق و تعدیل چاقی احشایی در طی پاندمی COVID-19 در جانبازان داشته باشد. توجه به سلامت جسمانی، به ویژه همسران جانبازان، برای بهبود کیفیت زندگی توصیه می شود.