پهنه بندی امکان توسعه تفرجگاه های طبیعی منطقه کوهمره سرخی شهرستان شیراز با کاربرد هم زمان تحلیل سلسله مراتبی و ترکیب خطی وزن دار

گردشگری امروزه در مقیاس جهانی جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است. به نحوی که اکثر کشورها آن را در برنامه ریزی های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود گنجانده اند و به خاطر مزایای فراوان آن هر کشوری به تبلیغات گسترده ای جهت معرفی جاذبه های خویش دست زده اند. در این تحقیق به منظور تخصیص اراضی برای توسعه اکوتوریسم از روش ارزیابی چند معیاره مبتنی بر فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و ترکیب خطی وزن دار در منطقه کوهمره سرخی شهرستان شیراز استفاده گردید. معیارهای کاربری اراضی، عمق خاک، فاصله از روستا، ارتفاع، جهت شیب، شیب، فاصله از آبراهه، فاصله از جاده مورد استفاده قرار گرفت. سپس با توجه به تحقیقات قبلی در این زمینه نسبت به اولویت بندی متغیرهای مهم از لحاظ اهمیت مکان یابی برای توسعه گردشگری اقدام نموده و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی به هر کدام از لایه ها وزنی داده شد. در مرحله بعد لایه های محدودیت از جمله (شیب، فاصله از جاده، روستا و آبراهه) با استفاده از منطق بولین ساخته شد. سپس لایه های مورد نظر در نرم افزار ایدریسی با روش ترکیب خطی وزنی و استفاده از وزن های تحلیل سلسله مراتبی و لایه های محدودیت، مناطق مناسب گردشگری شناسایی گردید. معیار شیب با وزنی معادل 32/0 بیشترین وزن را به خود اختصاص داد و به عنوان اولویت اول در تعیین محدودیت های تفرجگاه مطرح گردید. همچنین کاربری اراضی با وزنی معادل 22/0 در اولویت دوم و فاصله از روستا با وزنی معادل 15/0 در اولویت سوم قرار گرفتند. نقشه نهایی مکان یابی مناطق مستعد گردشگری با روش ترکیب خطی وزنی نشان می دهد که مناطق خیلی مناسب گردشگری با مساحت 2336 هکتار (4 درصد از عرصه)، مناطق مناسب با مساحت 11527 هکتار (19 درصد از عرصه)، مناطق تا حدودی مناسب با مساحت 32745 هکتار (54 درصد از عرصه) و مناطق نامناسب با مساحت 14320هکتار، به میزان 24 درصد از عرصه را شامل می شود.