جدایی گزینی شهرها و مصرف گرایی نمادین چالشی فراروی محیط زیست شهری

امروزه شهرنشینی فزاینده و افزایش سکونتگاه های شهری، بیشترین تاثیر را بر محیط زیست گذاشته و شهر به عنوان یکی از مراکز اصلی آلاینده محیط زیست درآمده است. مصرف گرایی نمادین که یک نوع سبک زندگی به شمار می رود، سبب می شود تا افراد با سلایق مشابه در محلات مرفه نشین شهرها دور هم جمع شده و ضمن اینکه از این طریق تشخص خاصی به محل زندگی خود می دهند بلکه مانع از ورود افراد با سبک زندگی متفاوت به این محلات می شوند. این مسئله باعث بروز مشکلاتی از جمله جدایی گزینی در مناطق خاصی از شهر شده است که در نگارش پیش رو به بررسی آن پرداخته می شود. از این رو در تحقیق حاضر، به رتبه بندی محلات شهری و میزان جدایی گزینی محلات هدف در شهر اردبیل به روش توصیفی و تحلیلی و با استفاده از روش تصمیم گیری چندشاخصه ایداس مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفته است؛ تا میزان جدایی گزینی شهرها و مصرف گرایی نمادین شهر اردبیل مورد سنجش قرار گیرد. جهت رتبه بندی جدایی گزینی شهر اردبیل، از 7 معیار استفاده شد. شاخص های مربوطه با استفاده از روش کرتینک وزن دهی و معیارها با بهره گیری از تکنیک تصمیم گیری ایداس رتبه بندی شدند. براساس سنجه های به کار رفته در پژوهش و نتیجه حاصل از پیاده سازی تکنیک ایداس، محلات منطقه 3 شهر اردبیل با کسب پایین ترین درصد در نامطلوب ترین وضعیت به لحاظ مصرف گرایی و در جایگاه آخر قرار گرفته اند محلات منطقه 4 نیز با کسب بیشترین امتیاز در وضعیت مطلوبی قرار دارند. محلات منطقه 4 به دلیل اینکه جز سکونتگاه های غیررسمی می باشند لذا کمترین تاثیر منفی را به لحاظ مصرف گرایی برمحیط زیست داشته اند.