مطالعه رشد و برخی پاسخ های فیزیولوژیکی گیاه آفتابگردان به فلز سنگین نیکل و اثر نانو جاذب مغناطیسی Fe3 O4

آزمایش با چهار غلظت نیکل کلرید (0، 10 80 و 220 میلی گرم در لیتر) و غلظت 4 گرم در لیتر نانوجاذب به علاوه شاهد انجام شد. تیمار ها بصورت محلول به گیاه به عنوان جایگزین با آب آبیاری داده شدند. آزمایش بصورت فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار بود. کمترین میزان رشد مربوط به گیاهان با تیمار 220 میلی گرم در لیتر نیکل بود. پرولین در اندام هوایی بیشتر از ریشه افزایش معنی داری نسبت به شاهد نشان داد. اندازه گیری فلز سنگین نیکل توسط دستگاه جذب اتمی پلاسمایی اسپکترومتری نشان داد که با افزایش غلظت فلز نیکل در آب (تیمار نیکل)، میزان آن در گیاه افزایش می یابد ولی تیمار نانو ذرات مغناطیسی کاهش معنی داری را در غلظت های نیکل نشان دادند که بیانگر موفقیت آمیز بودن نانوجاذب در حذف فلز نیکل بود. تنش فلز سنگین موجب افزایش توان آنتی اکسیدانی شد و تیمار نیکل با نانوذره در هر سه غلظت موجب کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی گردید. نیکل در غلظت های بالا برای گیاه آفتابگردان سمی بوده و نانو جاذب مغناطیسی با موفقیت 99 درصدی فلز سنگین را جذب کرده و اثرات سمی آن را کاهش می دهد.