ارزیابی سیستم حمل و نقل همگانی (خط ویژه) براساس رضایت مندی و اولویت های مسافران (مطالعه موردی: خط ویژه اتوبوس شهر رشت)

امروزه در علم مهندسی ترافیک، تحلیل و سنجش عملکرد سیستم های حمل ونقل همگانی از جایگاه مهمی برخوردار است. تاکنون، در برخی از شهرهای ایران سیستم اتوبوسرانی از کارایی خوبی برخوردار نبوده است و بسیاری از روش های مدیریتی همچون اختصاص خطوط ویژه، برنامه زمان بندی منظم حرکت اتوبوس ها که برای بالا بردن کارایی این سامانه لازم است، مورد توجه کافی قرار نگرفته است. هدف مطالعه حاضر بررسی عوامل موثر بر استفاده شهروندان از اتوبوس های شهری در حمل و نقل همگانی شهر رشت و به ویژه میزان رضایت مندی آن ها از خط ویژه خیابان امام خمینی (ره) بود. بدین منظور با بررسی های مختلف میدانی و همچنین برداشت های ترافیکی از خط ویژه محور امام خمینی، نقاط ضعف و قوت این مسیر مشخص شد. همچنین با تهیه دو پرسشنامه مختلف و برداشت 84 نمونه (پرسشنامه اول) و 374 نمونه (پرسشنامه دوم) به بررسی میزان رضایت مندی شهروندان و کسبه حاشیه خط ویژه اتوبوس محور امام خمینی پرداخته شد. نتایج نشان داد که حدود 95 درصد کسبه ی این محور اعتقاد داشتند که احداث خط ویژه، سبب کاهش درآمد آن ها شد. گرچه با وجود کمبود امکانات، تسهیلات و طراحی ضعیف مسیر و کمبود ناوگان سیستم اتوبوسرانی، خط ویژه امام خمینی از رضایت بالایی در بین شهروندان برخوردار بود.