اندیشه برائت نزد اصحاب در عصر صادقین علیهما السلام
عصر صادقین عصر اوج گیری برایت از سران سقیفه از جانب اصحاب است. تحقق برایت که قبل از این، در عصر امام سجاد (ع) به صورت یک جریان در جامعه پا گرفته بود، اکنون به واسطه اصحاب امامیه به شیوه های گوناگون نمایان می شود؛ به گونه ای که یکی از تمایزهای اصلی شیعه امامیه در جامعه نسبت به دیگر فرق اسلامی و شیعی، برایت نسبت به سران سقیفه است. اندیشه رفض و تسمیه رافضه و رافضی، برخاسته از همین موضوع برایت است. اساس اندیشه برایت نزد اصحاب، انکار و نامشروع دانستن امامت غیر الهی است و شواهد و قراین به اندازه ای است که به روشنی می توان اصالت و ریشه دار بودن اندیشه برایت در تشیع امامی را با به تصویر کشاندن چنین دورانی ثابت کرد. این ادعا با ارایه گزارش های تاریخی و روایی، البته به صورت تحلیلی و توصیفی، در این مقاله به تصویر در آمده است.
امام باقر(ع) ، امام صادق(ع) ، اصحاب امامیه ، امامت الهی ، برائت ، رافضی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.