بررسی عملکردآموزشگاه حرفه ای رضا پهلوی اصفهان با تکیه بر تاریخ شفاهی

در دوره پهلوی، آموزش‌های نوین با ایجاد دبستان‌ها، آموزشگاه‌ها و دانشگاه‌ها در ایران برای دستیابی به پیشرفت و توسعه شکل گرفت. در این دوره مراکز دولتی و خصوصی با برپایی مراکز علمی سعی برآن داشته در تحقق این هدف، مشارکت نمایند. بخشی از این وظایف را موسسات دولتی و وابسته به دولت همچون سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی برعهده گرفت. از دهه 30 این سازمان با برپایی اولین آموزشگاه در تهران در این مسیر گام برداشت و پس از آن به توسعه آموزشگاه‌های حرفه‌ای در کشور پرداخت. فارغ التحصیلان این آموزشگاه‌ها با کسب توانایی و مهارت‌های لازم به عنوان تکنسین و متخصص وارد بازار کار می‌شدند. آموزشگاه حرفه‌ای اصفهان نیز از جمله موسسات وابسته به سازمان بود که با همکاری دولت اتریش از اواخر دهه 40 مراحل تاسیس را گذراند و از ابتدای دهه 50 به آموزش داوطلبان پرداخت. لذا این پژوهش سعی بر آن دارد با بررسی اقدامات این آموزشگاه در اصفهان(57-1344ه.ش) به نحوه شکل‌گیری این آموزشگاه و عملکرد آن در این بازه زمانی بپردازد. با توجه به مطالعات کتابخانه‌ای، اسناد و مدارک آرشیوی و مطالعات میدانی و تاریخ شفاهی و شیوه توصیفی- تحلیلی، چنین به نظر می‌رسد آموزشگاه اصفهان همانند سایر آموزشگاه‌های وابسته به سازمان با اقدامات متعدد و پیشروانه موفق به تامین بخشی از نیروهای فنی و متخصص کشور برای فعالیت در عرصه‌های تولیدی و صنعتی نماید.