دز موثر و ریسک سرطان تیروئید در تصویربرداری پانورکس

در رادیوگرافی پانورکس اندام های حساسی از جمله تیرویید، در معرض تابش قرار می گیرند. سرطان تیرویید از سرطان های شایع در ایران است. بنابراین در این مطالعه دز موثر و ریسک سرطان تیرویید در رادیوگرافی پانورکس برآورد شد. 

جهت برآورد دز جذبی تیرویید از 70 عدد دزیمتر ترمولومینسانس GR200 استفاده شد. دزیمترها کالیبره شده و در حین انجام رادیوگرافی، روی گردن بیماران قرار داده شدند. پس از قرایت دزیمترها، میانگین دز جذبی و دز موثر تیرویید در سه گروه با شرایط پرتوده ی مختلف، محاسبه شد. ریسک ابتلا به سرطان تیرویید در طول زندگی (Lifetime Attributable Risk (LAR با استفاده از گزارش BEIR VII برآورد گردید. از نرم افزار آماری GraphPad Prism جهت تحلیل داده ها استفاده شد. 

یافته ها: 

میانگین دزجذبی لوب های تیرویید در گروه های M‏ ,L ,XL (بر اساس اندازه فک) به ترتیب 0/01±0/116، 0/04±0/123 و 0/03±0/134 میلی گری برآورد شد که لوب راست تیرویید در گروه XL با دز جذبی 0/05±0/143 میلی گری، بالاترین و لوب چپ در گروه M با دز جذبی 0/03±0/106 میلی گری کمترین دز جذبی را داشتند. اختلاف دز جذبی لوب راست و چپ تیرویید در هیچ یک از سه گروه از نظر آماری معنادار نبود. دزهای جذبی تیرویید در این سه گروه، از نظر آماری اختلاف معناداری با هم نداشتند. بالاترین ریسک سرطان تیرویید در بازه سنی 60-15 سال مربوط به سن 15 سال بود، که در زنان  0/238 و در مردان 24% در هر 100,000 نفر برآورد شد. 

نتیجه گیری: 

ریسک سرطان تیرویید در سنین پایین و در خانم ها بیش از مردان است. به دلیل عدم امکان محدود کردن پرتوگیری تیرویید در رادیوگرافی پانورکس با گردنبند سربی به دلیل ایجاد آرتیفکت فلزی، باید تا حد امکان تعداد رادیوگرافی های پانورکس را مخصوصا در سنین پایین کاهش دهیم.