بررسی تاب آوری اجتماعی هسته مرکزی شهر قم بر اساس مولفه های مورفولوژی شهری در مقیاس میانی شهری

رشد توجه به مفهوم تاب آوری اجتماعی در جهت کاهش صدمات و اثرات نامطلوب سوانح و بحرانها امروزه از اهمیت زیادی برخوردار شده است. در حقیقت زمانی یک سیستم اجتماعی تاب آور خواهیم داشت که بتواند مخاطرات موقت یا دایم را جذب کرده و خود را با شرایط به سرعت در حال تغییر ، بدون از دست دادن کارکرد انطباق دهد. امروزه تاب آوری اجتماعی در کنار تاب آوری کالبدی ، محیطی و اقتصادی به عنوان یکی از مولفه های چهار گانه دستیابی به تاب آوری شهری مطرح شده است. از طرف دیگر مورفولوژی شهری با در بر گرفتن مولفه هایی از قبیل فرم و ساختار شهری ، استخوان بندی فضایی و توزیع فضایی فعالیتها و تنوع آنها ، ریخت شناسی مسکن و سکونتگاه و سیمای طبیعی شهر از ابعاد مهم شناخت و تحلیل شهر محسوب می شود. با توجه به درهم آمیزی مولفه های این مفهوم با ابعاد مختلف شهر ، نقش آن بر جوانب مختلف تاب آوری از جمله تاب آوری اجتماعی انکار ناپذیر می باشد. در این تحقیق محقق به دنبال آن است که ارتباط میان مولفه های مورفولوژی شهری و تاب آوری اجتماعی در هسته مرکزی شهر قم را با استفاده از روش پژوهش آمیخته (درهم تنیده) را تبیین نماید. مدل های کمی تحلیل عاملی و رگرسیون خطی برای تحلیل عوامل کمی و از ابزار پرسشنامه و نرم افزار SPSS برای تحلیل عوامل کیفی استفاده خواهد شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که ارتباط معنا داری میان عوامل اصلی مورفولوژی شهری با عامل ترکیبی شاخص های تاب آوری اجتماعی (دانش و آگاهی مردم و آمادگی اجتماعی ، ارتباطات و تعامل ساکنین با گروه های اجتماعی ، تعلق خاطر و هویت اجتماعی ، مشارکت اجتماعی و امنیت اجتماعی) در هسته مرکزی شهر قم وجود دارد.