اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر تن انگاره، سبک دلبستگی و تنظیم هیجان در زنان مبتلا به اختلال خوردن

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی- رفتاری بر تن انگاره، سبک های دلبستگی و تنظیم هیجان در زنان مبتلا به اختلال خوردن انجام شده است. طرح پژوهش حاضر از نظر روش نیمه آزمایشی «طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل» و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری آن نیز 470 زن مراجعه کننده به کلینیک های تغذیه ای، مراکز روان پزشکی و باشگاه های بدن سازی و ایروبیک در مناطق 1، 3، 6 و 21 شهر تهران در سال 1398 هستند. نمونه شامل 30 نفر از زنان مراجعه کننده مبتلا به اختلال خوردن به مراکز فوق در سال 1398 است که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. اعضای گروه آزمایش در معرض 12 جلسه گروه درمانی شناختی- رفتاری دوساعته به صورت هفتگی و اعضای گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفتند. شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه های سبک دلبستگی بزرگسال (AAI)، دشواری تنظیم هیجان (DERS) و رضایت از تن انگاره (SWBI) پاسخ دادند. برای آزمون فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس و آزمون t مستقل استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از نرم افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان می دهد گروه درمانی شناختی- رفتاری بر تن انگاره (016/0=p و 632/6=F)، تنظیم هیجان (001/0=p و 423/57=F) و سبک دلبستگی ایمن (019/0=p و 250/6=F) اثر معنادار داشته و سبب بهبود آن ها شده است. همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان می دهد، گروه درمانی شناختی- رفتاری بر سبک دلبستگی اجتنابی (006/0=p و 272/3=t) و سبک دلبستگی دوسوگرا (001/0=p و 570/4=t) اثر معنادار داشته و سبب کاهش آن ها شده است. پژوهش حاضر نشان می دهد، گروه درمانی شناختی- رفتاری سبب بهبود تن انگاره، سبک دلبستگی و تنظیم هیجان در زنان مبتلا به اختلال خوردن می شود و این نوع از درمان می تواند درمان مناسبی برای زنان مبتلا به اختلال خوردن باشد.