اثربخشی آموزش خودشفقتی بر تاب آوری تحصیلی و نشاط ذهنی دانش آموزان دوره متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خودشفقتی بر تاب آوری تحصیلی و نشاط ذهنی دانش آموزان دوره متوسطه انجام شده است. روش پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و طرح تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی 1399-1398 است. در این پژوهش، 40 دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند (20 دانش آموز در گروه آزمایش و 20 دانش آموز در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله آموزش خودشفقتی را طی یک ماه در 7 جلسه 60 دقیقه ای دریافت کرد. پرسشنامه های استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری تحصیلی (ARQ) و نشاط ذهنی (MVS) است. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان می دهد آموزش خودشفقتی بر تاب آوری تحصیلی و نشاط ذهنی دانش آموزان دوره متوسطه تاثیر معنادار دارد (001/0 p<). بدین صورت که این مداخله توانسته به افزایش تاب آوری تحصیلی و نشاط ذهنی دانش آموزان دوره متوسطه منجر شود؛ بنابراین می توان گفت آموزش خودشفقتی با بهره گیری از فنونی مانند آشنایی با مفهوم ذهن آگاهی، پذیرش هیجانات، رویارویی با هیجانات، مهارت مسیولیت پذیری فردی و خودآگاهی می تواند روشی کارآمد برای افزایش تاب آوری تحصیلی و نشاط ذهنی دانش آموزان دوره متوسطه باشد.