کیفیت زندگی کاری و ابعاد توانمندسازی روان شناختی در کارکنان پلیس راهور

مقوله کیفیت چه در سازمان های خصوصی و چه در سازمان های دولتی می تواند به عنوان یک راهبرد بهینه مطرح باشد. این وضعیت بخصوص در سازمان های مالی و خدماتی از اولویت بیشتری برخوردار است و این مهم با ارتقاء توانمندی و کیفیت زندگی کاری تحقق می یابد. هدف کلی این پژوهش بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری با ابعاد توانمندسازی روان شناختی در میان کارکنان پلیس راهور استان آذربایجان غربی است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه کارکنان پلیس راهور استان مذکور را شامل شده که این جامعه، تعداد 130 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده اند را شامل می شود. در این پژوهش ابزار سنجش پرسشنامه است که برای سنجش کیفیت زندگی کاری از پرسشنامه والتون (1973) و برای سنجش توانمندسازی کارکنان به وسیله مقیاس 15 سوالی اسپریرز که توسط عبدالهی (1385) در ایران روا سازی شده است، استفاده می شود. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ محاسبه شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین کیفیت زندگی کاری کارکنان بااحساس توانمندسازی روان شناختی آن ها رابطه معنی دار وجود دارد از طرفی بین ابعاد کیفیت زندگی کاری کارکنان به غیراز بعد توسعه قابلیت های انسانی با توانمندسازی روان شناختی آن ها رابطه مثبت معنی دار وجود دارد. همچنین بین کیفیت زندگی کاری کارکنان با ابعاد توانمندسازی روان شناختی آن ها رابطه مثبت معنی دار وجود دارد.