اثرات محیط غنی شده و اکسی توسین بر نقایص حافظه و یادگیری اجتنابی ناشی از جدایی از مادر در موش های صحرایی نوجوان

نتایج مطالعات پیشین نشان می دهند که جدایی از مادر  (Maternal Separation)در اوایل زندگی ممکن است منجر به نقص های شناختی شود. یکی از عوامل تعدیل کننده استرس، محیط غنی شده است که فرصت های بهتری را برای کاوش کردن در محیط فراهم می کند. از طرف دیگر، نوروپپتید اکسی توسین باعث کاهش اثرات استرس بر مغز می شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات محیط غنی شده و اکسی توسین داخل بینی بر یادگیری و حافظه اجتنابی در موش های صحرایی است که جدایی از مادر را تجربه کرده اند.

 حیوانات در هشت گروه مورد مطالعه قرارگرفتند؛ کنترل، کنترل + محیط غنی شده، جدایی از مادر، جدایی از مادر+ محیط غنی شده، کنترل + سالین، کنترل + اکسی توسین، جدایی از مادر+ سالین، جدایی از مادر + اکسی توسین. در گروه جدایی از مادر، موش های نوزاد از روز 1 تا 21 پس از تولد روزانه به مدت 180 دقیقه جدایی از مادر را تجربه کردند. سپس از روز 22-34 پس از تولد در محیط غنی شده قرارگرفتند و/یا اکسی توسین (2 میکروگرم
بر میکرولیتر) را به صورت داخل بینی دریافت کردند و در دوره نوجوانی مورد سنجش آزمون یادگیری و حافظه اجتنابی به وسیله دستگاه شاتل باکس  (Shuttle box) قرارگرفتند.

موش های جداشده از مادر تعداد شوک بیشتری در مقایسه با موش های کنترل دریافت کردند. هم چنین در گروه جدایی از مادر، تاخیر زمانی ورود به محفظه تاریک کاهش یافت. محیط غنی شده و اکسی توسین هر یک توانستند این نقص های ناشی از جدایی از مادر را بهبود ببخشند.

 محیط غنی شده و اکسی توسین احتمالا می توانند بهبوددهنده نقص های شناختی ناشی از استرس باشند.