ضرورت تامین امنیت جمعی در منطقه خلیج فارس با نگاه به روابط جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی

خلیج فارس یکی از راهبردی ترین مناطق جهان است که وجود منابع بزرگ نفت و گاز و موقعیت راهبردی، اهمیت آن را برای قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای دوچندان کرده است. از قرن های متمادی، منطقه، شاهد رقابت و چالش بین قدرت های منطقه ای (ایران و عربستان) و فرامنطقه ای برای گسترش حضور و نفوذ خود بوده است. در دوران تسلط 150ساله پرتغالی ها (1660-1510) و انگلیسی ها حفظ و کنترل منطقه خلیج فارس برعهده آنان بود و با خروج نیروهای انگلیسی در سال 1971، امریکا نقش ضامن امنیتی خلیج فارس را برعهده گرفت و با سامانه های امنیتی و ارایه ترتیبات منطقه ای همانند شورای همکاری خلیج فارس نتوانست به امنیت پایدار خلیج فارس کمک کند و این درحالی است که این منطقه حساس به دلیل موقعیت و ویژگی های خود همواره نیازمند صلح و امنیت پایدار و دایمی بوده است.این مقاله به دنبال آن است ضمن تبیین ضرورت تامین امنیت در منطقه خلیج فارس، نظام امنیتی مطلوب را که همان امنیت دسته جمعی واحد، هماهنگ، منسجم و بومی (درون زا) است، معرفی و اصول و ملاحظات حاکم بر مذاکرات و روابط جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی برای ایجاد امنیت پایدار در منطقه خلیج فارس را برشماری نماید.