نظم نوین جهانی و رویکرد ایدئولوژیکی امنیتی جمهوری اسلامی ایران (طرح معمای امنیتی دفاع تهاجم و قدرت نرم این کشور در منطقه تحت نفوذ)

از پایان جنگ سرد تا امروز، ما با یک نظام بین الملل در حال گذار (شکل گیری) مواجه بوده ایم، منطقه خاورمیانه و غرب آسیا نیز از این قاعده مستثنی نیست. منطقه گرایی، شیعه گرایی و نظامی گری رویکرد ایدیولوژیکی امنیتی ایران به حساب نمی آیند؛ اما می توانند تحت تاثیر این رویکرد در مقطع زمانی خاصی، راهبرد سیاست خارجی ایران را در راستای تبدیل شدن به هژمون منطقه ای تبیین نمایند. تلاش ایران برای افزایش نقش منطقه ای، بیشتر با هدف افزایش امنیت نسبی و قدرت نرم این کشور صورت می گیرد (ریالیسم تدافعی، دفاع امنیت). افزایش ثروت کشورها آن ها را به افزایش توان نظامی و سپس روحیه ماجراجویی می کشاند (ریالیسم تهاجمی، تهاجم قدرت). نگارنده با روش کیفی و رویکرد توصیفی تحلیلی درصدد پاسخ به سوال و اثبات فرضیه خود ازطریق داده های مورد بحث خواهد بود. سیاست بین الملل گرایی تهاجمی آمریکا بعد از یازدهم سپتامبر 2001 تاکنون رویکرد ایدیولوژیکی امنیتی جمهوری اسلامی را چگونه متاثر از خود ساخته است؟ بین الملل گرایی تهاجمی آمریکا در خاورمیانه در سایه (ایده نظم نوین جهانی) بعد از یازدهم سپتامبر تاکنون، رویکرد ایدیولوژیکی امنیتی ایران را به سمت قدرت نرم (منطقه گرایی، شیعه گرایی و نظامی گری) با چرخش از سیاست دفاع امنیت به سمت سیاست تهاجم قدرت و بالعکس، براساس فرصت های پیش آمده سوق داده است. هدف از این پژوهش، بررسی سیاست خارجی ایران در مقابل بین الملل گرایی تهاجمی ایالات متحده در بازه زمانی مورد بحث می باشد.