اثر هشت هفته تمرین استقامتی، تزریق سوماتروپین و قطعه لیپولیتیک آن بر سیتوکراتین-18 و آنزیم های کبد موش های سوری القاء شده به آسیب کبدی ناشی از رژیم غذایی پر چرب

 بیماری کبد چرب و غلبه بر آن، یکی از دغدغه‎های جامعه امروزی است. هدف از پژوهش موردنظر، بررسی اثر تمرین استقامتی، تزریق سوماتروپین و قطعه لیپولیتیک آن (فرگمنت) بر سطوح سیتوکراتین-18 و آنزیم های کبد موش های سوری القا شده به کبد چرب است.

در این پژوهش تجربی، 28 سر موش نر به صورت تصادفی به چهار گروه هفت تایی به نام کنترل، تمرین، تمرین+ فرگمنت و تمرین+هورمون رشد تقسیم شدند. برنامه تمرین استقامتی به مدت 8 هفته و 5 جلسه با شدت 50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی در هفته اجرا شد. پروتکل تزریق سوماتروپین و فرگمنت روزانه به ترتیب یک میلی گرم و 250 پیکوگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن بود. نمونه ها پس از 48 ساعت از آخرین جلسه تمرین مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ارزیابی داده ها از آزمون آماری تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شده و تغییرات کمتر از0/05 معنادار در نظر گرفته شد.

سیتوکراتین-18 در مقایسه با گروه کنترل فقط در گروه تمرین، کاهش معنادار نشان داد (00/P=0). مقادیر سیتوکراتین-18 در گروه تمرین+هورمون رشد در مقایسه با دو گروه تمرین (0/00 =P) و تمرین + فرگمنت (0/04= P) به طور معنادار بالاتر بود. شاخص Homa-IR در دو گروه تمرین (00/P=0) و تمرین+فرگمنت (03/P=0) کاهش معنادار داشت، اما در گروه تمرین+هورمون رشد تغییرات معنادار نبود. تغییرات AST در هیچ یک از گروه ها معنادار نبود. مقادیرALT در هر سه گروه تمرین (P=0/00) تمرین+هورمون رشد (P=0/03) تمرین+فرگمنت (P=0/00) به طور قابل توجهی پایین تر از گروه کنترل بود، اما تغییرات بین گروهی معنادار نبود. 

تمرین استقامتی در بهبود نشانگرهای NAFLD نسبت به دو پپتید سوماتروپین و فرگمنت پاسخ موثرتری ایجاد کرده است. تزریق هورمون رشد بر برخی شاخص های این ناهنجاری می تواند پیامدهای منفی داشته باشد.