راهکارهای معمارانه ی افزایش تعاملات اجتماعی با هدف کاهش جرم در مجتمع های مسکونی جرم خیز (مطالعه ی موردی: مسکن مهر شهر رشت)

پروژه مسکن مهر، به عنوان بزرگ ترین طرح ملی مسکن شناخته می شود که رویه اجرایی آن با سیاست های عمومی حاشیه گرایی، کوچک سازی و بلندمرتبه سازی همراه بوده است. پروژه ی مسکن مهر شهر رشت با ظرفیت 52 هزار واحد در حال اجراست و تاکنون 40 هزار واحد آن تحویل متقاضیان شده است و تعداد بسیار زیادی خانوار از اقشار مختلف با سطوح فرهنگی، اعتقادی و اجتماعی متفاوت در آن ساکن شدند. این تفاوت ها به خودی خود منجر به بروز مشکلاتی از قبیل عدم شکل گیری پیوندهای اجتماعی می شود و نگرانی هایی جدی را در خصوص افزایش آمار جرایم و ناهنجاری ها در محوطه های مسکن مهر به وجود آورده است. برای رفع این معضل باید تمهیداتی دیده شود تا ساکنین این شهرک مسکونی علی رغم وجود مشکلات موجود، بتوانند به یکدیگر نزدیک شوند و با یکدیگر وارد تعاملات اجتماعی شوند. در پژوهش حاضر با آسیب شناسی وضع موجود از طریق مطالعه ی منابعی همچون کتاب ها، مقالات و سایر مستندات مرتبط با موضوع و مشاهده ی حضوری در مسکن مهر شهر رشت، عوامل موثر بر ایجاد امنیت و پیشگیری از جرم شناسایی شدند و همچنین نقاط قوت و ضعف پروژه مذکور مشخص و راهکارهایی از طریق طراحی محیطی ارایه شد.