بهینه سازی زمان بندی چراغ های راهنمایی در تقاطع ها با روش جدید تئوری موج کینماتیک به وسیله الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی: شهر رشت)

تقاطعهای چراغدار، عناصر حیاتی سیستمهای حمل و نقلی در شهرها میباشند و حفظ این عناصر کلیدی در حالتهای بهینه عملکردی خود، برای شرایط ترافیکی متفاوت یکی از نگرانیهای مهندسین ترافیک است. برنامه ها و تکنیکهای متفاوت بهینهسازی زمانبندی چراغ راهنمایی وجود دارند که در کار بهینهسازی به مهندسین ترافیک کمک میکنند که به طور معمول تاکید این برنامه ها بر روی وسایل نقلیه و کاهش تاخیر وارد بر آنها میباشد. میانگین تاخیرکنترلی وسایل نقلیه به عنوان شاخص عملکردی تقاطع چراغدار مورد استفاده قرار میگیرد. در این پژوهش سعی شده برای به حداقل رساندن زمان سفر و تاخیر در تقاطع و هر چه بهتر عملکردن تقاطعهای یک شبکه متراکم شهری، با روش جدید تیوری موج کینماتیک به وسیله الگوریتم ژنتیک به بهینه کردن زمان بندی چراغ راهنمایی رانندگی پرداخته شود. الگوریتم به کار گرفته شده نشان میدهد که بعد از بهینهسازی زمانبندی چراغ، متوسط زمان تاخیر خودرو میتواند در شبکه مفروض از سه تقاطع میکاییل، حافظ-پارک شهر و پرستار در زمانهای اوج صبح، ظهر و عصر به ترتیب به میزان 31، 22 و 22 درصد کاهش یابد.