تغییرات سبک زندگی، سلامت روان و خشونت علیه زنان در دوران شیوع کرونا

هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات سبک زندگی با سلامت روان و خشونت علیه زنان در دوران شیوع ویروس کرونا بود. روش پژوهش حاضر از نظر هدف، بنیادی و از حیث نوع گردآوری اطلاعات پیمایشی بود که در قالب یک طرح پژوهشی همبستگی از نوع رگرسیون انجام شده است. جامعه آماری شامل همه زنان متاهل ساکن شهرستان تهران و شیراز در سال 1399 است که در این میان نمونه‌ای به حجم 193 نفر به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28)، پرسشنامه تجربه همسرآزاری (QMWA) و پرسشنامه تغییرات سبک زندگی در دوران شیوع کرونا (LCQ) پاسخ دادند. داده‌ها به‌‌کمک نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام تجزیه ‌و تحلیل شدند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، تغییرات سبک زندگی با سلامت روان رابطه منفی و معنادار داشت (0/01>p)، ولی با خشونت علیه زنان رابطه معناداری یافت نشد (0/05<p). همچنین از میان تغییرات سبک زندگی بررسی‌شده، تغییرات خواب پیش‌بینی‌کننده معنا‌دار سلامت روان بود (0/01>p). به‌طورکلی نتایج پژوهش حاضر نشان می‌دهد، اثرات جانبی اپیدمی کرونا بسیار چشمگیر است و زنان را در معرض خطر آسیب‌های روانی قرار می‌دهد. همچنین به‌دلیل تغییرات به‌وجودآمده در سبک زندگی در اثر شیوع ویروس کرونا ممکن است زنان در معرض خطر خشونت قرار بگیرند؛ بنابراین با ارایه مداخلات و پیگیری‌های به‌موقع توسط فرد و اقدامات موثر از سوی جامعه می‌توان اثرات جانبی ویروس کرونا بر سلامت روان و خشونت علیه زنان را به حداقل رساند.