اثر حمل کوله پشتی با وزن های مختلف بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی اندام تحتانی دختران و پسران 7 تا 10 سال حین راه رفتن

با توجه به افزایش روزافزون استفاده از کوله پشتی توسط کودکان و نوجوانان و گزارش های متناقض در خصوص معایب و محاسن استفاده از آن در ایجاد خستگی، درد و برخی آسیب های اسکلتی عضلانی، هدف پژوهش حاضر تعیین اثر حمل کوله پشتی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی (فضایی زمانی، کینماتیک زاویه ای و کینتیکی» حین راه رفتن دختران و پسران 7 تا 10ساله بود.

در این پژوهش نیمه آزمایشگاهی، از 26 دانش آموز (13 پسر و 13 دختر) شرکت کننده، آزمون راه رفتن حین حمل کوله پشتی در 4 شرایط صفر، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن برای تحلیل متغیرهای منتخب فضایی زمانی، کینماتیک زاویه ای و کینتیکی گرفته شد. برای مقایسه متغیرهای مذکور در 4 شرایط، از آزمون آماری تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری همراه با آزمون تعقیبی ضریب تصحیح بونفرونی استفاده شد (0/008>P).

نتایج تفاوت معناداری بین وضعیت های صفر با 20 درصد در میزان طول گام، عرض گام و میزان آهنگ قدم برداری نرمالیزه، درصد مراحل حمایت یگانه، دوگانه و نوسان، حداکثر زوایای فلکشن زانو و دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن مچ پا و قله اول و دوم نیروی عمودی نرمالیزه و نیروی عمق فرورفتگی را نشان داد (0/008>P). به علاوه، تفاوت معناداری بین وضعیت های صفر با 15 درصد در میزان عرض گام و آهنگ قدم برداری نرمالیزه، حداکثر زاویه پلانتار فلکشن مچ پا و قله اول و دوم نیروی عمودی نرمالیزه مشاهده شد (0/008>P). همچنین تفاوت معناداری در میزان حداکثر زاویه پلانتار فلکشن مچ پا و قله اول نیروی عمودی نرمالیزه بین وضعیت های 10 درصد با 20 درصد و میزان قله دوم نیروی عمودی نرمالیزه بین وضعیت های صفر با 10 درصد وجود داشت (0/008>P).

هنگام استفاده از کوله پشتی با وزن های مختلف، آگاهی از اثرات متعدد بیومکانیکی مفید بوده و به تجویز وزن مناسب جهت حمل کمک می کند. ضمنا به دلیل تغییرات بیومکانیکی اندک، حداکثر وزن حمل کوله پشتی برای کودکان در محدوده 10 درصد وزن بدن آن ها مناسب است. البته در این زمینه به دلیل تفاوت های فردی احتیاطات لازم باید صورت بگیرد