خوانش اکوفمینیستی «زنان بدون مردان»

اکوفمینیسم از تالقی جنبش های محیطزیستی و مود سوم فمینیسم سر برآورد و موفقیت در دستیابی بهفاهدا این دو جنبش را به هم پیوند زد . اکوفمینیستها تالش میکنند پیوند میان زن و طبیعت را چهمبتنی بر رویکرد ذات گرایانه و چه مبتنی بر رویکرد ساختگرایانه تا عار اسروره دنبال کنند. زنان ومسای آنها در داستانهای شهرنوش پارسیپور محوریت دارند. از سوی دیگر به وی ژه در داستان زنانبدون م دان ذهن و زندگی زنان بهنوع ی با طبیعت بهویژه با درخت، گره خورده است. اود اینگره خوردگی زمانی است که زنان داستان، نستین گام ها را در جهت رهایی از سلره و رسیدن به آگاهیو ورود به جامعه برمی دارند. این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی در پی یافتن مناسبات مردان و زنانو رابره و پیوند زنان با طبیعت در این داستان است. نتایج این تحقی، نشان داد زنان با گریز از سلرهفرهنگ مردساالرانه به معرفت زنانه نسبت به خود، بدن خود و جامعه دست پیدا می کنند. این به معنایگریز مرل، از مردان نیست، بلکه گرایش طبیعی به باروری ممکن است آنها را بهسوی مردان بازگرداند؛اما برخی از شایتهای زن داستان که نسبت به مردان خوش بینی الزم را ندارند مسیری دیگر پیشمیگیرند و آن، پیوستن به طبیعت و باروری در عین بکارت است؛ شیوه ای که آنها را با طبیعت بکر ودوشیزه مادران مقدس در تاریخ و اسروره پیوند می زند. در این داستان شاهد رابره نامناسب مرداناقتدارگرای این داستان همزمان نسبت به زنان و طبیعت هستیم.