بررسی تاثیر چیدمان بلوک های مسکونی و مصالح سطوح شهری بر دستیابی به تابش خورشیدی ساختمان ها در اقلیم سرد و معتدل شهر کرمانشاه

نور خورشید بر اساس شرایط جوی و موقعیت ساختمان ها دایما در حال تغییر است. شرایط بیرونی محیط اطراف نیز بر میزان ورود نور خورشید به داخل ساختمان ها تاثیرگذار است. از طرفی نماهای شهری می توانند به عنوان رابطی بین معماری و شهر باشند. از طرفی همچنین بازتاب پذیری جداره ها، سطوح شهری، هندسه و موقعیت همسایگی ها می تواند به طور قابل توجهی بر توزیع نور روز داخل ساختمان ها و میزان روشنایی رسیده به سطوح بیرونی آن تاثیر گذار باشند. بنابراین برای بهبود دستیابی تابش خورشیدی در بلوک های شهری باید عناصر تاثیر گذار در این زمینه نیز به دقت مورد بررسی قرار گیرند. بنابراین بررسی این عوامل نیز جهت افزایش استفاده از نور روزانه خورشید، کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها و محیط های شهری امری لازم و قابل پژوهش می باشد.

این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا بازتاب پذیری مصالح سطوح عمودی و افقی، چیدمان و ارتفاع بلوک های مسکونی به عنوان متغیر مستقل در میزان دستیابی به شدت روشنایی مورد نیاز، به عنوان یک متغیر وابسته تاثیرگذار می باشد یا خیر.اهداف تحقیق: مقاله حاضر نیز با توجه به خلاهای علمی موجود، به بررسی هندسه شهری (ارتفاع و فاصله بین ساختمان ها)، بازتاب پذیری مصالح نماها و سطوح شهری در اقلیم سرد و معتدل ایران پرداخته است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر عوامل مذکور بر میزان دستیابی تابش خورشیدی در یک مجموعه بلوک مسکونی شهر کرمانشاه انجام شده است.

این مطالعه از روش اندازه گیری میدانی توسط دستگاه نورسنج (لوکس متر) و شبیه سازی رایانه ای (نرم افزار ریلوکس(Relux)) در روند پژوهش بهره برده است.

در نهایت نتایج تحقیق نشان داده است؛ استفاده از مصالح آجر در سطوح عمودی (نمای ساختمان ها) و سنگ در سطوح افقی شهری (کف سازی ها) می تواند میزان روشنایی رسیده به نماهای شهری و داخل ساختمان ها را تا30 درصد افزایش دهد. همچنین چیدمان مورب و با فاصله بلوک های شهری نیز در توزیع مناسب روشنایی جداره نقش موثری داشته است.