بررسی متغیرهای کینماتیکی اندام تحتانی حین راه رفتن در پرسنل نظامی سالم و دارای رباط صلیبی قدامی بازسازی شده

با توجه به روند بهبود طولانی مدت آسیب رباط صلیبی قدامی و بروز مشکلات ثانویه بعد از جراحی و همچنین عدم پایبندی افراد به برنامه های توانبخشی بعد از جراحی، ریسک پارگی مجدد این رباط وجود دارد. عدم توجه به پارامترهای کینماتیکی در حین حرکت در افراد رباط صلیبی بازسازی شده می تواند از دلایل اصلی آسیب در این افراد باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی پارامتر و متغیرهای کینماتیکی اندام تحتانی حین راه رفتن در پرسنل نظامی سالم و دارای رباط صلیبی قدامی بازسازی شده بود.

در این مطالعه تعداد 34 پرسنل نظامی مرد در دو گروه 17 نفره سالم و دارای سابقه پارگی رباط صلیبی قدامی به صورت داوطلبانه شرکت کردند. ثبت اطلاعات کینماتیکی و کینتیکی حرکت این آزمودنی ها به وسیله سیستم آنالیز ویدیویی حرکت وایکان و صفحه نیروی کیستلر به ترتیب با فرکانس نمونه برداری 200 و 1000 هرتز انجام شد. در نهایت با استفاده از نرم افزار نکسوس و ویژوال تری دی، تحلیل و تفسیر داده ها انجام شد. متغیرهای کینماتیکی اندام تحتانی از لحظه تماس اولیه پا تا لحظه جدا شدن پا با صفحه نیرو محاسبه و بین دو گروه مقایسه شد.

با توجه به نتایج آزمون تی مستقل، میزان دامنه حرکتی فلکشن-اکستنشن مفصل ران و مچ پا در فاز استقرار در گروه ACLR، نسبت به گروه سالم، دارای میانگین کمتری بود ولی رابطه معنی داری بین دو گروه دیده نشد (P=0/12 ،P=0/62). همچنین، میزان دامنه حرکتی فلکشن-اکستنشن مفصل زانو در فاز استقرار و حداکثر زاویه فلکشن مفصل زانو در لحظه تماس پاشنه پا با زمین در گروه ACLR، نسبت به گروه سالم به طور معنی داری کاهش پیدا کرده بود (P=0/03، P=0/005). یافته های حاکی از این مطالعه نشان داد، متغیرهای حداکثر ولگوس مفصل زانو و نسبت چرخش تیبیا به فمور در فاز استقرار در بین دو گروه اختلاف معنی داری نشان داد و با افزایش میانگین در گروه ACLR، همراه بود (P=0/032، P=0/038). همچنین در پارامترهای مدت زمان فاز استقرار، سرعت گام برداری و طول گام برداری ارزیابی شده در حین راه رفتن در بین دو گروه اختلاف معنی داری نشان داد و با کاهش میانگین در گروه ACLR، همراه بود (P=0/02، P=0/03، P=0/01).

با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود تمرینات بازتوانی با هدف بهبود دامنه حرکتی مفاصل اندام تحتانی و همچنین اصلاح الگوی حرکتی راه رفتن در تمرینات توانبخشی مد نظر قرار گیرد تا ریسک آسیب و پارگی مجدد کاهش یابد.