علائم روان شناختی و شاخص های بالینی در بیماران با و بدون خواب آلودگی مبتلا به تشنج های صرعی و غیرصرعی

 خواب و تشنج به روش های مختلفی می توانند یکدیگر را تحت تاثیر قرار دهند. در این میان، اختلالات خواب از مهم ترین شکایات بیماران مبتلا به تشنج های صرعی و غیرصرعی است که موجب پیامدهای مختلف سلامت می شوند. 

 هدف از مطالعه حاضر بررسی علایم روان شناختی و شاخص های بالینی در بیماران واجد و فاقد خواب آلودگی مبتلا به تشنج های صرعی و غیرصرعی است.

پژوهش حاضر یک تحقیق بنیادی و از نوع توصیفی (علی مقایسه ای) بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی بیماران با تشنج های صرعی (تمپورال و ژنرالیزه) و غیرصرعی سایکوژنیک شهر شیراز بود. 68 بیمار (در دو گروه واجد و فاقد خواب آلودگی) به عنوان نمونه از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و با سیاهه جمعیت شناختی و بالینی، مقیاس خواب آلودگی استنفورد، پرسش نامه افسردگی و اضطراب بک، استرس ادراک شده، اختلال خلقی، مقیاس تشخیصی طیف دوقطبی، ارزشیابی کلی از شدت صرع و ارزشیابی کلی ناتوانی مستقیما مرتبط با تشنج ها ارزیابی شدند. داده ها توسط تحلیل کوواریانس تک متغیره، آزمون دقیق فیشر و آزمون یومن ویتنی تحلیل شدند. 

تحلیل ها نشان دادند که بیماران دچار تشنج واجد خواب آلودگی، سطوح بالاتری از افسردگی، اضطراب و استرس را نسبت به بیماران فاقد خواب آلودگی گزارش می کنند (0/05>P). همچنین، بیماران واجد خواب آلودگی بیش از همتایان خود از علایم اختلال دوقطبی I و II در رنج بوده و شدت بیماری و ناتوانی برگرفته از تشنج ها را وخیم تر ارزیابی می کنند (0/05>P).

خواب آلودگی در بیماران واجد تشنج های صرعی و غیرصرعی با افزایش علایم روان شناختی و شدت بیماری مرتبط است.