تاثیر راهبردهای مدیریت استعداد بر عملکرد نوآوری با میانجی گری گرایش کارآفرینانه و تعدیل گری رهبری کارآفرینانه در شرکت های دانش بنیان

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر راهبردهای مدیریت استعداد بر عملکرد نوآوری با توجه به نقش میانجی گرایش کارآفرینانه و تعدیل‌گری رهبری کارآفرینانه در شرکت‌های دانش بنیان استان مازندران است.

 روش پژوهش حاضر از نظر پاردایم، تفسیری، از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و اجرا، توصیفی شاخه پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق شامل 340 نفر از مدیران و کارشناسان و کارکنان از حدودا 170 شرکت‌ دانش بنیان در استان مازندران است. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته 46 سوالی استفاده شد. به منظور آزمون فرضیه‌های پژوهش از تحلیل معادلات ساختاری مسیری و ضرایب مسیر از نرم افزار اسمارت پی‌ال‌اس استفاده شد. همچنین روایی پرسشنامه از طریق روایی همگرا، روایی واگرا و روایی محتوا و پایایی آن نیز از طریق آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی و بارهای عاملی مورد سنجش و تایید قرار گرفت

نتایج تحلیل داده‌ها حاکی از تایید فرضیه‌های پژوهش در سطح اطمینان 99 درصد بود. ضریب مسیر بین راهبرد‌های مدیریت استعداد و گرایش‌های کارآفرینانه نشان نشان داد که بین این دو متغیر تاثیر معنی‌داری وجود دارد. مقدار این مسیر برابر با 918/0 است و در سطح معنی‌داری 01/0این ضریب مسیر معنی‌دار است.

بر اساس یافته‌های بدست آمده، می‌توان اذعان کرد که گرایش‌های کارآفرینانه رهبران در سازمان‌ها می‌تواند استعدادهای بالقوه و بالفعل کارکنان را نمایان و از طریق روحیه ریسک‌پذیری و فعال‌بودن مدیران، عملکرد نوآوری کارکنان و سازمان را توسعه و افزایش دهد.