ارتباط میان سواد سلامت و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی

پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط میان سواد سلامت و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی انجام گرفت.

روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی و مقطعی است. جامعه آماری شامل بیماران همودیالیزی مراکز درمانی منتخب تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1399 که تعداد آنها براساس آمار اخذ شده از مراکز درمانی استان اردبیل، 450 نفر بود و درنهایت به روش سهمیه ای تصادفی تعداد نمونه های مورد بررسی براساس فرمول کوکران، 140 نفر انتخاب شد. ملاکهای ورود به پژوهش شامل تحت درمان بودن بیمار به مدت بیش از 3 ماه، همودیالیز شدن بیمار هفته ای یک تا سه مرتبه؛ و ملاکهای خروج از پژوهش نیز شامل عدم پاسخگویی به همه گویه های پرسشنامه بی میلی و بی انگیزگی نسبت به پاسخگویی به پرسشنامه ها در پژوهش بود. ابزارهای گردآوری اطلاعات در این تحقیق شامل پرسشنامه های سواد سلامت و پرسشنامه کیفیت زندگی بود. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

داده ها نشان داد که 39درصد سواد سلامت بیماران در حد کم، 41درصد متوسط و فقط 20درصد از بیماران سواد سلامت خود را در حد زیاد عنوان کردند، همچنین 35درصد بیماران دارای کیفیت زندگی پایین، 42درصد کیفیت زندگی متوسط و 23درصد نیز کیفیت زندگی بالایی را داشتند. نتایج حاصل از آزمون های پیرسون و اسپیرمن نشان داد که بین سواد سلامت و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی رابطه معنی داری وجود دارد (0/05>P) (r=0/569 ،p=0/000؛   p=0/000 ، r=0/547 ).

نتایج این مطالعه بیانگر ناکافی بودن سطح سواد سلامت و وجود ارتباط معنادار بین سواد سلامت و کیفیت زندگی بیماران همودیالیز بود؛ بنابراین با توجه به سطح نه چندان کافی سواد سلامت در بین بیماران، لزوم توجه هرچه بیشتر به امر سواد سلامت در برنامه های ارتقای کیفیت زندگی بیش از پیش ضروری می باشد.